Księga Judyty, 1

12. Wtedy Nabuchodonozor rozgniewał się bardzo na całą tę ziemię i przysiągł na swój tron i swoje królestwo, że się zemści na wszystkich krajach Cylicji, Damaszku i Syrii i mieczem je wyniszczy, a także wszystkich zamieszkujących ziemię Moabu, synów Ammona, i całą Judeę, i wszystkich w Egipcie hen daleko aż po kraje obu mórz.

Verse im Zusammenhang mit Księga Judyty, 1:

Księga Judith jest jedną z deuterokanoniowych książek Starego Testamentu, która opowiada historię Sędziów, odważnej wdowy, która uratowała miasto Betulia przed inwazją Asyryjczyków. Rozdział 1 tej książki opisuje inwazję Asyryjczyków pod przewodnictwem Nabuchodonozora i sposób, w jaki podbili kilka miast, w tym Izrael. Oto pięć wersetów związanych z tematami omówionymi w Sędzimie 1:

Izajasza 10:5-6: „Biada Asyrii, wędce mojego gniewu, w którego rąk jest moje oburzenie! Weź zepsucie i postaw go na stopy jak błoto ulic”. Ten werset mówi o karach, jaką Bóg przynosi Asyrię, która jest używana jako instrument boskiego gniewu.

2 Królów 18:13: „A w czwartym roku króla Ezechiasza, Rose Senaqueribe, król Asyrii, przeciwko wszystkim ufortyfikowanym miastom Judy i wzięli je”. Ten werset opisuje, w jaki sposób Asyria najechała i podbiła miasta Juda, w tym Jerozolimę.

Izajasza 7:17: „Pan przyjedzie na was, wasz lud i do domu waszego ojca, ponieważ nigdy nie pochodzili z dnia, że ​​Efraim odszedł z Judy, to znaczy króla Asyrii”. Ten werset opowiada o zagrożeniu, jakie Asyria reprezentuje lud Boży i o tym, jak zmierzą się z trudnymi dniami.

2 Królów 17:5-6: „Potem przyszedł przeciwko niemu Salmaneser, król Asyrii i Ozeasza podlegał mu i złożył mu hołd. Ale król Asyrii stwierdził, że Ozea spiskowała i wysłała posłańców tylko królowi Egiptu i Nie oddałem już hołdu królowi asyryjskiego, podobnie jak co roku ”. Ten werset opisuje, w jaki sposób król Izraela, Ozeasza, poddał się Asyrii i jak zakończył się spiskiem i zdradą.

2 Królowie 17:18: „Z tego, co Pan był bardzo oburzający wobec Izraela i usunął ich przed jego twarzą, a żadne inne plemienie nie było, ale tylko Judah”. Ten werset opisuje, w jaki sposób niewierność i nieposłuszeństwo Izraela doprowadziły do ​​jego boskiej kary, co spowodowało jego usunięcie z obecności Pana.