Księga Przysłów, 29

1. Człowiek, mimo upomnień uparty nagle dozna klęski - nie ma dla niego leku.

2. Gdy prawi przy władzy - cieszy się naród; naród wzdycha - gdy rządzi występny.

3. Kto mądrość kocha - ten ojca raduje, kto z nierządnicami przestaje, dobra roztrwoni.

4. Król państwo umacnia sprawiedliwością, niszczy je ten, kto podatkami uciska.

5. Kto schlebia kłamliwie bliźniemu, na nogi mu sidła zastawia.

6. W grzechu złego człowieka - pułapka, prawy raduje się, cieszy.

7. Uczciwy rozumie sprawę ubogich, występny nie ma zrozumienia.

8. Zuchwali miasto podniecą, a prawi gniew uspokoją.

9. Gdy mądry spiera się z głupim, ten krzyczy i śmieje się: nie ma pojednania.

10. Krwiożercy nienawidzą czystego, uczciwi o jego życie się troszczą.

11. Głupi ujawnia cały swój gniew, mądry go w końcu uśmierza.

12. Jeżeli władca zważa na kłamstwa, to wszyscy dworzanie nieprawi.

13. Spotyka się biedny z ciemięzcą, Pan obydwu oczy oświeca.

14. Król w rządach troskliwy o biednych tron swój umocni na zawsze.

15. Rózga i karcenie udziela mądrości; chłopiec pozostawiony sobie jest wstydem dla matki.

16. Gdy występni się mnożą, to i złości się mnożą, lecz prawi upadek ich ujrzą.

17. Karć syna: kłopotów ci to zaoszczędzi i pociechą twej duszy się stanie.

18. Gdy nie ma widzenia, naród się psuje, szczęśliwy, kto Prawa przestrzega.

19. Słowami nie poprawi się sługi, bo rozumie, a nie odpowiada.

20. Widziałeś człowieka gadatliwego? Więcej nadziei w głupim niż w takim.

21. Kto sługę rozpuści za młodu, ten w końcu z uporem się spotka.

22. Gniewliwy kłótnie wszczyna, zapalczywy mnoży grzechy.

23. Człowieka poniża jego pycha, pokorny zdobędzie uznanie.

24. Uczestnik kradzieży - wrogiem swej duszy, słysząc przekleństwa - nie wydaje.

25. Strach przed człowiekiem to sidło, kto ufa Panu, bezpieczny.

26. Wielu szuka względów u władcy, lecz Pan osądzi każdego.

27. Niegodziwiec jest wstrętny dla prawych, dla nieprawych wstrętny jest uczciwy.