Mądrość Syracha, 47

1. Po nim powstał Natan, aby być prorokiem za dni Dawida.

2. Jak tłuszcz się oddziela od ofiar dziękczynnych, tak Dawid - od synów Izraela.

3. Z lwami igrał jakby z koźlętami i z niedźwiedziami jak z jagniętami owiec.

4. Czyż w młodości swej nie zabił olbrzyma i nie usunął hańby ludu, gdy podniósł rękę i kamieniem z procy obalił pychę Goliata?

5. Wezwał bowiem Pana Najwyższego, który dał prawicy jego taką siłę, że zgładził człowieka potężnego w walce i wywyższył moc swego ludu.

6. Tak wysławiano go po dziesięć tysięcy razy i wychwalano z powodu błogosławieństw Pana, przynosząc mu koronę chwały.

7. Albowiem starł nieprzyjaciół znajdujących się wokół, zniszczył wrogich Filistynów i złamał ich moc aż do dnia dzisiejszego.

8. Każdym swym czynem oddał chwałę Świętemu i Najwyższemu; słowami uwielbienia z całego serca swego śpiewał hymny i umiłował Tego, który go stworzył.

9. Postawił przed ołtarzem śpiewających psalmy i mile płynął dźwięk ich głosów;

10. świętom nadał przepych i upiększył doskonale uroczystości, aby wychwalano święte imię Pana i by przybytek już od rana rozbrzmiewał echem.

11. Pan darował mu grzechy, moc jego podniósł na wieki, zawarł z nim przymierze królewskie i dał tron chwały w Izraelu.

12. Po nim nastał syn rozumny, który dzięki niemu mógł mieszkać bezpiecznie.

13. Salomon królował w czasie spokojnym, Bóg dał mu wokoło pokój, aby postawił dom Jego imieniu i przygotował przybytek na wieki.

14. Jakże byłeś mądry w swojej młodości i napełniony rozumem, jakby rzeką!

15. Dusza twa okryła ziemię i zasypałeś ją zagadkowymi przypowieściami.

16. Do odległych wysp doszło twe imię, przez swój pokój byłeś umiłowany;

17. z powodu hymnów, przysłów, przypowieści i odpowiedzi podziwiały cię kraje.

18. W imię Pana Boga, który jest nazwany Bogiem Izraela, nazbierałeś złota jak cyny i jak ołowiu nagromadziłeś srebra.

19. Niestety, kobietom wydałeś swe lędźwie i wyuzdaniu oddałeś władzę nad swym ciałem.

20. Splamiłeś swą chwałę, zhańbiłeś swoje potomstwo, sprowadzając gniew na dzieci i napełniając je smutkiem z powodu twojej głupoty:

21. ponieważ powstała podwójna władza najwyższa i z Efraima poczęło się zbuntowane królestwo.

22. Pan jednak nie pozbawił go miłosierdzia swego i nie cofnął żadnego słowa ani nie odmówił wybranemu swemu potomka, i nie zatracił potomstwa tego, który Go umiłował; Jakubowi zostawił Resztę, a korzeń z niej Dawidowi.

23. Salomon spoczął z przodkami swymi i pozostawił po sobie potomka, najgłupszego z ludu i pozbawionego rozumu, Roboama, który swym zamysłem wywołał odstępstwo narodu.

24. Jeroboam, syn Nebata, sprawił, że Izrael zgrzeszył i wprowadził Efraima na drogę grzechu, a grzechy ich tak bardzo się mnożyły, że wypędziły ich z własnej ziemi.

25. Oddawali się wszelkim niegodziwościom, aż przyszła na nich pomsta.