Księga Hioba, 16

10. Usta swe na mnie rozwarli, po twarzy mnie bili okrutnie, społem się przeciw mnie złączyli.

Aiheeseen liittyvät säkeet Księga Hioba, 16:

Praca Rozdział 16 przedstawia kontynuację dialogu między Job a jego przyjaciółmi, którzy próbują wyjaśnić, dlaczego cierpi. W tym rozdziale Job żałuje faktu, że jego przyjaciele nie mogą zrozumieć jego bólu i stwierdza, że ​​Bóg jest odpowiedzialny za swoje cierpienia. Wyraża także nadzieję, że Bóg świadczy o swojej niewinności.

Psalm 22:1 - „Mój Boże, mój Boże, dlaczego mnie opuściłeś? Dlaczego znosisz cię od słów moich gniewu i nie pomagaj mi?” Ten werset wyraża ból i udrękę kogoś, kto czuje się porzucony przez Boga, ponieważ Job czuje się w jego sytuacji cierpienia.

Psalm 69:20 - „Afrontas złamał mi serce i jestem bardzo słaby; czekałem na kogoś, kto miał współczucie, ale nie było żadnych; i na kołdry, ale ich nie znalazłem”. Ten werset odzwierciedla samotność i smutek kogoś, kto przeżywa trudny czas i nie znajduje pocieszenia ani pomocy.

Izajasza 53:3 - „Został pogardzony, a najbardziej odrzucony wśród ludzi, człowieka bólu i doświadczony w pracy; i jako jeden z których mężczyźni ukryli twarz, był pogardzany, a my wcale tego nie zrobiliśmy. " Ten werset mówi o kimś, kto jest pogardzany i cierpi, ale ostatecznie jest rozpoznawany i ceniony. Praca również przechodzi to doświadczenie, pogardzane i ignorowane przez swoich przyjaciół, ale czekając, aż Bóg go rozpozna.

Rzymian 8:18 - „Dla mnie jestem pewien, że dolegliwości obecnego czasu nie są porównywane z chwałą, która musi zostać ujawniona w nas”. Ten werset mówi o tym, jak trudności, przed którymi stoimy w tym życiu, są tymczasowe i nieznaczne w porównaniu z nagrodą, która czeka nas w przyszłości. Wydaje się, że Job jest również świadomy tej perspektywy.

2 Koryntian 1:3-4 - „Błogosławiony Boga i Ojciec naszego Pana Jezusa Chrystusa, Ojciec Miłosierdzia i Boga wszelkiego pocieszenia, który pociesza nas w całym naszym ucisku, abyśmy mogli również pocieszyć tych, którzy są również w niektórych ucisku, z pocieszeniem, z którym sami jesteśmy pocieszani przez Boga ”. Ten werset mówi o tym, jak Bóg jest kołdrą w naszych udrękach i jak możemy wykorzystać nasze doświadczenia, aby pomóc i pocieszyć innych. Job szuka również pocieszenia w Bogu i oczekuje, że jego przyjaciele nauczą się z jego doświadczenia.