Löydetty 17 Tulokset: ponit
qui ponit humiles in sublime et maerentes erigit sospitate; (Liber Iob 5, 11)
De civitatibus morientes ingemuerunt, et anima vulneratorum clamavit, et Deus non ponit aurem ad precem. (Liber Iob 24, 12)
Nec enim ultra homini ponit conveniendi locum, ut veniat ad Deum in iudicium. (Liber Iob 34, 23)
Fervescere facit quasi ollam profundum et mare ponit quasi vas unguentarium. (Liber Iob 41, 23)
Qui ponit fines tuos pacem et adipe frumenti satiat te. (Liber Psalmorum 147, 14)
Qui foveam fodit, incidet in eam, et, qui statuit lapidem proximo, offendet in eo, et, qui laqueum alii ponit, capietur in illo. (Liber Ecclesiasticus 27, 29)
Beatus, qui in istis versatur sermonibus; qui ponit illa in corde suo, sapiens erit semper. (Liber Ecclesiasticus 50, 30)
Nonne, cum adaequaverit faciem eius, spargit nigellam et serit cuminum, ponit triticum et hordeum et far in finibus suis? (Liber Isaiae 28, 25)
Consolatur enim Dominus Sion, consolatur omnes ruinas eius; et ponit desertum eius quasi Eden et solitudinem eius quasi hortum Domini. Gaudium et laetitia invenietur in ea, gratiarum actio et vox laudis. (Liber Isaiae 51, 3)
Sagitta vulnerans lingua eorum; dolum locuta est in ore suo: pacem cum amico suo loquitur et occulte ponit ei insidias. (Liber Ieremiae 9, 7)
Haec dicit Dominus: “Maledictus homo, qui confidit in homine et ponit carnem brachium suum, et a Domino recedit cor eius; (Liber Ieremiae 17, 5)
Post multum vero temporis venit dominus servorum illorum et ponit rationem cum eis. (Evangelium secundum Matthaeum 25, 19)