pronađen 18 Rezultati za: zazdrości

  • Miał liczne stada owiec i wołów i wiele służby. Toteż Filistyni z zazdrości (Księga Rodzaju 26, 14)

  • Pinchas, syn Eleazara, syna kapłana Aarona, odwrócił mój gniew od Izraelitów, gdyż zapłonął pośród nich zazdrością. Dlatego nie wytraciłem zupełnie Izraelitów w mojej zazdrości. (Księga Liczb 25, 11)

  • Bogami obcymi do zazdrości Go pobudzają i gniewają obrzydliwościami. (Księga Powtórzonego Prawa 32, 16)

  • Mnie do zazdrości pobudzili nie-bogiem, rozjątrzyli Mnie swymi czczymi bożkami; i Ja ich do zazdrości pobudzę nie-ludem, rozjątrzę ich głupim narodem. (Księga Powtórzonego Prawa 32, 21)

  • Corocznie zaś jednemu tylko człowiekowi powierzają zarząd nad nimi i panowanie nad całym krajem, który im podlega, a wszyscy temu jednemu są posłuszni i nie ma pomiędzy nimi zazdrości ani nienawiści. (1 Machabejska 8, 16)

  • Niech twoje serce nie zazdrości grzesznikom, lecz zabiega tylko o bojaźń Pańską: (Księga Przysłów 23, 17)

  • Nie pójdę też drogą zżerającej zazdrości, bo ona z Mądrością nie ma nic wspólnego: (Księga Mądrości 6, 23)

  • Rzetelnie poznałem, bez zazdrości przekazuję i nie chowam dla siebie jej bogactwa. (Księga Mądrości 7, 13)

  • Oko złe zazdrości chleba, i brakuje go na jego stole. (Mądrość Syracha 14, 10)

  • Wyciągnął coś w rodzaju ręki i uchwycił mnie za włosy na głowie, a duch podniósł mnie w górę między ziemię a niebo i w boskich widzeniach zaprowadził do Jerozolimy, do przedsionka bramy wewnętrznej, położonej po stronie północnej, tam gdzie znajdował się bożek zazdrości, "pobudzający do zazdrości". (Księga Ezechiela 8, 3)

  • I rzekł do mnie: Synu człowieczy, podnieś teraz oczy ku północy! I podniosłem oczy w kierunku północnym, a oto na północ od bramy ołtarza znajdował się u wejścia ów bożek zazdrości. (Księga Ezechiela 8, 5)

  • Będę cię sądził tak, jak się sądzi cudzołożnice i zabójczynie. Wydam cię krwawemu gniewowi i zazdrości. (Księga Ezechiela 16, 38)


“É difícil tornar-se santo. Difícil, mas não impossível. A estrada da perfeição é longa, tão longa quanto a vida de cada um. O consolo é o repouso no decorrer do caminho. Mas, apenas restauradas as forças, é necessário levantar-se rapidamente e retomar a viagem!” São Padre Pio de Pietrelcina