1. Wielka udręka stała się udziałem każdego człowieka i ciężkie jarzmo [spoczęło] na synach Adama, od dnia wyjścia z łona matki, aż do dnia powrotu do matki wszystkich.

2. Przedmiotem ich rozmyślań i obawą serca jest myśl o tym, co ich czeka, jest dzień śmierci.

3. Poczynając od tego, który siedzi na wspaniałym tronie, aż do tego, który siedzi na ziemi i w popiele,

4. od tego, który nosi fioletową purpurę i wieniec, do tego, który się okrywa zgrzebnym płótnem: [wciąż] gniew, zazdrość, przerażenie i niepokój, bojaźń śmierci, nienawiść i kłótnia.

5. Nawet w czasie odpoczynku na łóżku sen nocny zmienia mu wyobrażenia:

6. zaznaje mało spoczynku, jakby nic, a już w snach [ma takie wrażenie], jakby w dzień stał na czatach, jest przerażony widzeniem swego serca, jakby uciekał przed bitwą -

7. budzi się w chwili swego ocalenia i dziwi się, że strach ten był niczym.

8. Dla każdego stworzenia, od człowieka do zwierzęcia, a dla grzeszników siedem razy więcej:

9. śmierć, krew, kłótnia i miecz, klęski, głód, ucisk i cięgi.

10. Przeciw bezbożnym to wszystko zostało stworzone i przez nich przyszło całkowite zniszczenie.

11. Wszystko, co jest z ziemi, do ziemi się wróci, a co z wody, powróci do morza.

12. Każde przekupstwo i niesprawiedliwość zostaną starte, a uczciwość na wieki trwać będzie.

13. Bogactwa niesprawiedliwych wyschną jak potok i przeminą jak wielki grzmot, co się rozlega w czasie ulewy.

14. Jak [sprawiedliwy] raduje się, gdy otwiera ręce, tak grzesznicy ulegną zatraceniu.

15. Potomkowie bezbożnych nie wypuszczą latarośli, bo ich nieczyste korzenie są na urwistej skale,

16. jak trzcina rosnąca nad każdą wodą i brzegiem rzeki przed każdą inną trawą będą zerwani.

17. Dobroczynność jest jak raj we wszystko obfitujący, a jałmużna - trwa na wieki.

18. Człowiek samowystarczalny i pracujący - wiodą życie przyjemne, ale wyżej od obydwóch [stoi] ten, co skarb znajduje.

19. Dzieci i zbudowanie miasta uwieczniają imię, ale wyżej od tych obu rzeczy [stoi] kobieta nienaganna.

20. Wino i muzyka rozweselają serce, ale wyżej od tych obu rzeczy [stoi] umiłowanie mądrości.

21. Flet i cytra umilają śpiewy, a bardziej niż jedno i drugie - mowa przyjemna.

22. Wdzięk i piękność pociągają oko, a bardziej niż jedno i drugie - świeża zieleń zasiewów.

23. Przyjaciel i towarzysz spotykają się w chwili stosownej, a częściej niż obaj - żona z mężem.

24. Bracia i opiekunowie [są pomocą] w czasie utrapienia, a bardziej niż jedni i drudzy wybawia jałmużna.

25. Złoto i srebro umacniają stopę, a bardziej niż jedno i drugie cenna jest rada.

26. Bogactwo i siła podnoszą na duchu, a bardziej niż jedno i drugie - bojaźń Pana. Przy bojaźni Pańskiej nie ma niedostatku, a [żyjąc] w niej nie potrzeba szukać pomocy.

27. Bojaźń Pana jest jak raj błogosławieństwa, a jej osłona przewyższa wszelką sławę.

28. Synu, nie prowadź życia żebraczego, lepiej umrzeć, niż żebrać.

29. Gdy człowiek musi patrzeć na stół drugiego, jego istnienia nie uważa się za życie, zbrudzi duszę swoją potrawami obcych: człowiek więc rozumny i dobrze wychowany tego się ustrzeże.

30. Żebractwo jest słodkie na ustach człowieka bezwstydnego, ale we wnętrzu jego płonie [ono jak] ogień.





“Quando Jesus vem a nós na santa comunhão, encontra alegria em Sua criatura. Por nossa parte, procuremos Nele a nossa alegria.” São Padre Pio de Pietrelcina