Talált 63 Eredmények: Niby

  • A kiedy słońce zaszło i nastał mrok nieprzenikniony, ukazał się dym jakby wydobywający się z pieca i ogień niby gorejąca pochodnia i przesunęły się między tymi połowami zwierząt. (Księga Rodzaju 15, 17)

  • Gdy się warstwa rosy uniosła ku górze, wówczas na pustyni leżało coś drobnego, ziarnistego, niby szron na ziemi. (Księga Wyjścia 16, 14)

  • Położył się, jak lew się przyczaił lub niby lwica. Kto się odważy go zbudzić? Błogosławieni niech będą, którzy błogosławią ciebie, a przeklęci, którzy ciebie przeklinają. (Księga Liczb 24, 9)

  • Pan, wasz Bóg, rozmnożył was: dziś jesteście liczni niby gwiazdy na niebie. (Księga Powtórzonego Prawa 1, 10)

  • Otoczył się mrokiem niby namiotem, ciemną wodą, gęstymi chmurami. (2 Księga Samuela 22, 12)

  • Trzeciego dnia, gdy skończyła się modlić, zdjęła szaty pokutne i przyodziała się we wspaniałości swoje. (1a) A gdy już wyglądała wspaniale, pomodliwszy się do Boga, który widzi wszystko i ocala, wzięła ze sobą dwie służebnice. Na jednej z nich opierała się jakby omdlewająca z rozkoszy, a druga szła za nią, powiewną czyniąc jej szatę przez jej podtrzymywanie. (1b) I zapłonęła wdziękiem swej piękności, a oblicze jej rozweseliło się niby upojonej miłością, lecz serce miała ściśnięte strachem i lękiem. (1c) I przeszedłszy przez wszystkie bramy stanęła przed królem. A on siedział na tronie swego królestwa, strojny we wszystkie swoje wspaniałe szaty, cały w złocie i drogich kamieniach, i był bardzo surowy. (1d) I podniósł majestatyczne swe oblicze, i spojrzał w największym gniewie. A królowa zachwiała się, zmieniła swój wygląd, zbladła i pochyliła się na głowę służącej, która ją wyprzedzała. (1e) I przemienił Bóg usposobienie króla na łaskawe, tak że zaniepokojony zeskoczył ze swego tronu i wziął ją w ramiona, aż przyszła do przytomności. I odezwał się do niej bardzo łagodnie, i rzekł jej: (1f) Cóż ci to, Estero? Jam brat twój, bądź dobrej myśli! Nie umrzesz, ponieważ nasze zarządzenie odnosi się do ogółu, przybliż się! (Księga Estery 5, 1)

  • Dotknąć się tego nie ważę, są niby chleb nieczysty. (Księga Hioba 6, 7)

  • Czarny dzień go przeraża, strach go przygniata jak mara, niby król gotowy do boju. (Księga Hioba 15, 24)

  • Jak sen przeminął, nie można go znaleźć - znikł niby nocne marzenie. (Księga Hioba 20, 8)

  • niby osły na pustkowiu. Wychodzą, by szukać pracy, żywności szukają do wieczora, pożywienia dla dzieci. (Księga Hioba 24, 5)

  • Pędzi go strach niby powódź, po nocy wichura go ściga. (Księga Hioba 27, 20)

  • Myślałem: Skończę w rodzinie, będę miał dni niby piasku; (Księga Hioba 29, 18)


“A prática das bem-aventuranças não requer atos de heroísmo, mas a aceitação simples e humilde das várias provações pelas quais a pessoa passa.” São Padre Pio de Pietrelcina