Liber I Maccabaeorum, 3
1. et surrexit Judas qui vocabatur Macchabeus filius ejus pro eo
2. et adiuvabant eum omnes fratres ejus et universi qui se coniunxerant patri ejus et prœliabantur prœlium Israël cum lætitia
3. et dilatavit gloriam populo suo et induit se loricam sicut gigans et succinxit se arma bellica sua in prœliis et protegebat castra gladio suo
4. similis factus est leoni in operibus suis et sicut catulus leonis rugiens in venatione
5. et persecutus est iniquos perscrutans eos et qui conturbabant populum suum succendit flammis
6. et repulsi sunt inimici præ timore ejus et omnes operarii iniquitatis conturbati sunt et directa est salus in manu ejus
7. et exacerbabat reges multos et lætificabat Jacob in operibus suis et in sæculum memoria ejus in benedictione
8. et perambulavit civitates Juda et perdidit impios ex eis et avertit iram ab Israël
9. et nominatus est usque ad novissimum terræ et congregavit pereuntes
10. et congregavit Apollonius gentes et a Samaria virtutem multam et magnam ad bellandum contra Israël
11. et cognovit Judas et exiit obviam illi et percussit et occidit illum et ceciderunt vulnerati multi et reliqui fugerunt
12. et accepit spolia eorum et gladium Apollonii abstulit Judas et erat pugnans in eo omnibus diebus
13. et audivit Seron princeps exercitus Syriæ quod congregavit Judas congregationem et ecclesiam fidelium secum
14. et ait faciam mihi nomen et glorificabor in regno et debellabo Judam et eos qui cum ipso sunt qui spernebant verbum regis
15. et præparavit se et ascenderunt cum eo castra impiorum fortes auxiliarii ut facerent vindictam in filios Israël
16. et adpropinquaverunt usque Bethoron et exivit Judas obviam illi cum paucis
17. ut viderunt autem exercitum venientem sibi obviam dixerunt Judæ quomodo poterimus pauci pugnare ad multitudinem tantam tam fortem et nos fatigati sumus jejunio hodie
18. et ait Judas facile est concludi multos in manus paucorum et non est differentia in conspectu Dei cæli liberare in multis et in paucis
19. quia non in multitudine exercitus victoria belli sed de cælo fortitudo est
20. ipsi veniunt ad nos in multitudine contumaci et superba ut disperdant nos et uxores nostras et filios nostros et ut spolient nos
21. nos vero pugnabimus pro animabus nostris et legibus nostris
22. et ipse Dominus conteret eos ante faciem nostram vos autem ne timueritis eos
23. ut cessavit autem loquens insiluit in eos subito et contritus est Seron et exercitus ejus in conspectu ipsius
24. et persequebatur eum in descensu Bethoron usque in campum et ceciderunt ex eis octingenti viri reliqui autem fugerunt in terram Philisthim
25. et cecidit timor Judæ ac fratrum ejus et formido super omnes gentes in circuitu eorum
26. et pervenit ad regem nomen ejus et de prœliis Judæ narrabant omnes gentes
27. ut audivit autem Antiochus sermones istos iratus est animo et misit et congregavit exercitum universi regni sui castra fortia valde
28. et aperuit ærarium suum et dedit stipendia exercitui in annum et mandavit illis ut essent parati ad omnia
29. et vidit quod defecit pecunia de thesauris et tributa regionis modica propter dissensionem et plagam quam fecit in terra ut tolleret legitima quæ erant a primis diebus
30. et timuit ne non haberet et semel et bis in sumptus et donativa quæ dederat ante larga manu et abundaverat super reges qui ante eum fuerant
31. consternatus erat animo valde et cogitavit ire in Persidem et accipere tributa regionum et congregare argentum multum
32. et reliquit Lysiam hominem nobilem de genere regali super negotia regia a flumine Eufraten usque ad flumen Ægypti
33. et ut nutriret Antiochum filium suum donec rediret
34. et tradidit ei medium exercitum et elefantos et mandavit ei de omnibus quæ volebat et de inhabitantibus Judæam et Hierusalem
35. ut mitteret ad eos exercitum ad conterendam et extirpandam virtutem Israël et reliquias Hierusalem et auferendam memoriam de loco
36. et ut constitueret habitatores filios alienigenas in omnibus finibus eorum et sorte distribueret terram eorum
37. et rex adsumpsit partem exercitus residui et exivit ab Antiochia civitate regni sui anno centesimo et quadragesimo et septimo et transfretavit Eufraten flumen et perambulabat superiores regiones
38. et elegit Lysias Ptolomeum filium Dorimini et Nicanorem et Gorgiam viros potentes ex amicis regis
39. et misit cum eis quadraginta milia virorum et septem milia equitum ut venirent in terram Juda et disperderent eam secundum verbum regis
40. et processerunt ut irent cum universa virtute sua et venerunt et adplicuerunt Ammaum in terra campestri
41. et audierunt mercatores regionum nomen eorum et acceperunt argentum et aurum multum valde et pueros et venerunt in castra ut acciperent filios Israël in servos et additi sunt ad eos exercitus Syriæ et terræ alienigenarum
42. et vidit Judas et fratres ejus quia multiplicata sunt mala et exercitus adplicabat ad fines eorum et cognoverunt verba regis quæ mandavit populo facere in interitum et consummationem
43. et dixerunt unusquisque ad proximum suum erigamus dejectionem populi nostri et pugnemus pro populo nostro et sanctis nostris
44. et congregatus est conventus ut essent parati in prœlium et ut orarent et peterent misericordiam et miserationes
45. et Hierusalem non habitabatur sed erat sicut desertum non erat qui ingrederetur et egrederetur de natis ejus et sanctum conculcabatur et filii alienigenarum erant in arce ibi erat habitatio gentium et ablata est voluptas ab Jacob et defecit ibi tibia et cithara
46. et congregati sunt et venerunt in Masefat contra Hierusalem quia locus orationis erat in Masefat ante Israël
47. et jejunaverunt illa die et induerunt se ciliciis et cinere in capite suo et destituerunt vestimenta sua
48. et expanderunt librum legis de quibus scrutabantur gentes similitudinem simulacrorum suorum
49. et adtulerunt ornamenta sacerdotalia et primitias et decimas et suscitaverunt nazoreos qui impleverant dies
50. et clamaverunt voce magna in cælum dicentes quid faciemus istis et quo eos ducemus
51. et sancta tua conculcata sunt et contaminata sunt et sacerdotes tui in luctu et humilitate
52. et ecce nationes convenerunt adversum nos ut nos disperdant tu scis quæ cogitant in nos
53. quomodo poterimus subsistere ante facies illorum nisi tu adiuves nos
54. et tubis exclamaverunt voce magna
55. et post hoc constituit Judas duces populi tribunos et centuriones et pentecontarcos et decuriones
56. et dixit his qui ædificabant domos et sponsabant uxores et plantabant vineas et formidolosis ut redirent unusquisque in domum suam secundum legem
57. et moverunt castra et conlocaverunt ad austrum Ammaum
58. et ait Judas accingimini et estote filii potentes et estote parati in mane ut pugnetis adversus nationes has quæ convenerunt disperdere nos et sancta nostra
59. quoniam melius est nos mori in bello quam videre mala gentis nostræ et sanctorum
60. sicut autem fuerit voluntas in cælo sic fiat