Księga Rodzaju, 48

10. Oczy bowiem Izraela stały się tak słabe wskutek starości, że niedowidział. Gdy więc przybliżył ich do Izraela, on ucałował ich i uścisnął,

Versi relativi a Księga Rodzaju, 48:

Genesis 48 opowiada o momencie, gdy Jacob błogosławi swoje wnuków Efraim i Manasseh, synów Józefa. Jacob przyznaje błogosławieństwo pierworodnego Efraima, najmłodszego, zamiast Manasseh najstarszego, co było niezwykłe w kulturze tamtych czasów. Wybrano następujące pięć wersetów ze względu na ich znaczenie w przypadku tematów omówionych w tym rozdziale.

1 Tymoteusza 4:14: „Dar, który jest w was, nie jest pogardzany, co zostało przekazane proroctwu, z nałożeniem rąk starszego”. Błogosławieństwo Jacoba dla Efraima i Manasseha jest przykładem tego, jak lider może zidentyfikować i błogosławić tych, którzy mają specjalne dary i umiejętności, nawet jeśli nie są starszymi lub bardziej oczywistymi.

Rzymian 8:17: „A jeśli jesteśmy dziećmi, wkrótce jesteśmy spadkobiercami, spadkobiercami Boga i współzawodnictwa Chrystusa: jeśli jest pewni, że cierpimy z nim, możemy być uwielbione z Nim”. Błogosławieństwo urodzenia przyznanego Efraimowi, a nie Manassehowi jest przykładem tego, jak Bóg często wybiera najmniej oczywiste lub najwyraźniej mniej zdolne do otrzymania błogosławieństw i zaszczyt.

Przysłów 17:6: „Stara korona jest dziećmi ich dzieci; a chwała ich dzieci są ich rodzicami”. Jacob demonstruje miłość i troskę o swoje wnuki, błogosławi ich i uznając znaczenie następnego pokolenia dla ciągłości rodziny i dziedzictwa.

1 Piotra 2:9: „Ale ty jesteś wybranym pokoleniem, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, nabytym ludem, że możesz ogłosić cnoty tego, który powołał cię z ciemności do jego cudownego światła”. Błogosławieństwo przyznane Ephraimowi i Manassehowi jest przykładem tego, jak Bóg może wykorzystać następne pokolenie do wykonania swoich celów i przekazywania swoich wartości.

Hebrajczyków 11:21: „Przez wiarę, Jacob, blisko śmierci, pobłogosławił każdego z synów Józefa i uwielbiał to, skłonny na końcu jego granicy”. Błogosławieństwo Jakuba dla jego wnuków jest przykładem tego, w jaki sposób wiara może zainspirować ojca lub dziadka do błogosławienia i przekazania wartości duchowych następnym pokoleniu.