Fondare 4276 Risultati per: eius

  • longe stantes propter timorem tormentorum eius, dicentes: “Vae, vae, civitas illa magna, Babylon, civitas illa fortis, quoniam una hora venit iudicium tuum!”. (Apocalypsis Ioannis 18, 10)

  • Mercatores horum, qui divites facti sunt ab ea, longe stabunt propter timorem tormentorum eius flentes ac lugentes, (Apocalypsis Ioannis 18, 15)

  • et clamabant, videntes fumum incendii eius, dicentes: “Quae similis civitati huic magnae?”. (Apocalypsis Ioannis 18, 18)

  • Et miserunt pulverem super capita sua et clamabant, flentes et lugentes, dicentes: “Vae, vae, civitas illa magna, in qua divites facti sunt omnes, qui habent naves in mari, de opibus eius, quoniam una hora desolata est! (Apocalypsis Ioannis 18, 19)

  • quia vera et iusta iudicia eius; quia iudicavit de meretrice magna, quae corrupit terram in prostitutione sua, et vindicavit sanguinem servorum suorum de manibus eius!”. (Apocalypsis Ioannis 19, 2)

  • Et iterum dixerunt: “Alleluia! Et fumus eius ascendit in saecula saeculorum!”. (Apocalypsis Ioannis 19, 3)

  • Et vox de throno exivit dicens: “Laudem dicite Deo nostro, omnes servi eius et qui timetis eum, pusilli et magni!”. (Apocalypsis Ioannis 19, 5)

  • Gaudeamus et exsultemus et demus gloriam ei, quia venerunt nuptiae Agni, et uxor eius praeparavit se. (Apocalypsis Ioannis 19, 7)

  • Et cecidi ante pedes eius, ut adorarem eum. Et dicit mihi: “Vide, ne feceris! Conservus tuus sum et fratrum tuorum habentium testimonium Iesu. Deum adora. Testimonium enim Iesu est spiritus prophetiae”. (Apocalypsis Ioannis 19, 10)

  • Oculi autem eius sicut flamma ignis, et in capite eius diademata multa, habens nomen scriptum, quod nemo novit nisi ipse; (Apocalypsis Ioannis 19, 12)

  • et vestitus veste aspersa sanguine, et vocatur nomen eius Verbum Dei. (Apocalypsis Ioannis 19, 13)

  • Et vidi bestiam et reges terrae et exercitus eorum congregatos ad faciendum proelium cum illo, qui sedebat super equum, et cum exercitu eius. (Apocalypsis Ioannis 19, 19)


“Há alegrias tão sublimes e dores tão profundas que não se consegue exprimir com palavras. O silêncio é o último recurso da alma, quando ela está inefavelmente feliz ou extremamente oprimida!” São Padre Pio de Pietrelcina