Księga Wyjścia, 7

23. Faraon odwrócił się i poszedł do swego domu, nie biorąc sobie tego do serca.

Wersety związane z Księga Wyjścia, 7:

W Wyjści 7 Bóg zaczyna pokazywać swoją moc przed faraonem i narodem egipskim za pośrednictwem Mojżesza i Aarona, wysyłając kilka szkodników nad Egiptem, aby uwolnić Hebrajczyków od niewolnictwa. Niektóre tematy obejmują autorytet Boga nad egipskimi bogami, utwardzanie serca faraona i wyzwolenie Hebrajczyków z niewolnictwa. Poniżej znajduje się pięć wersetów związanych z tymi tematami:

Exodus 7:5 - „A Egipcjanie wiedzą, że jestem Panem, kiedy wyciąga moją rękę na Egipt i zabierze z nich dzieci Izraela”. W tym wersecie Bóg ogłasza swoją moc i władzę nad egipskimi bogami i ludem, pokazując, że jest jedynym prawdziwym Bogiem.

Wyjście 7:13 - „A serce faraona zahartowało i nie słyszał ich, jak powiedział Pan”. Ten werset ilustruje opór faraona wobec przesłania Mojżesza i Aarona oraz tego, jak Bóg pozwolił, by Jego serce wykorzystało jego wolę.

Wyjście 7:17- „Tak mówi Pan,” wiesz, że jestem Panem; oto mam ten pręt w mojej dłoni, zanurkuj wody w rzece i stanie się krwią ”. Tutaj Bóg ogłasza pierwszą plagę, którą wyślemy nad Egiptem, przekształcając wody rzeki Nilu w krew.

Exodus 7:22 - „Wtedy czarodzieje Egiptu zrobili to samo z ich zaklęciami; a serce faraona stwardniały i nie słyszeli ich, jak powiedział Pan”. Werset ten pokazuje, w jaki sposób egipskim czarodziejom udało się powtórzyć transformację wody w krew przez własne zaklęcia, ale faraon nie był przekonany do uwolnienia Hebrajczyków.

Exodus 7:25 - „A siedem dni minęło po tym, jak Pan ranny rzekę”. Ten werset oznacza koniec pierwszej zarazy i pokazuje, w jaki sposób szkodniki Boga stały się coraz gorsze i trwałe, nasilając presję na faraona, aby uwolnić Hebrajczyków.