Księga Kapłańska, 1

17. Następnie kapłan naderwie jego skrzydła, jednak nie oddzielając ich całkowicie, i zamieni w dym na ołtarzu, na drwach leżących na ogniu. To jest całopalenie, ofiara spalana, miła woń dla Pana.

Versículos relacionados com Księga Kapłańska, 1:

Kapłańska 1 przedstawia szczegółowe instrukcje dotyczące oferty ofiary dla Pana, zwłaszcza poświęcenia Holokaustu. Ofiary były formą kultu i pokuty za grzechy popełnione przez lud. Poniżej znajduje się pięć wersetów związanych z tematami omówionymi w Księdze Kapłańskiej 1:

Kapłańska 4:35 - „On usunie cały tłuszcz, a także tłuszcz od ofiarnego zwierzęcia w ofercie komunii i spali się na ołtarzu jako przyjemny aromat dla Pana. Zatem kapłan zrobi Zadębienia o człowieka grzechy i otrzyma wybaczenie ”. Werset ten podkreśla znaczenie usunięcia tłuszczu z poświęcenia, które należy spalić jako przyjemną ofertę dla Pana i formę Zatępienia dla popełnionych grzechów.

Kapłańska 6:9 - „Wydaj rozkazy Aaronowi i jego dzieciom, mówiąc:„ To jest prawo Holokaustu: Holokaust powinien pozostać przy ogniu ołtarza przez całą noc do rana, a ogień ołtarzowy powinien być na nim oświetlony ”. Ten werset przedstawia prawo Holokaustu, które należy przechowywać przy ognisku ołtarza przez całą noc, a ogień powinien być w nim oświetlony.

Kapłańska 17:11 - „Albowiem życie ciała jest we krwi, a ja dałem wam zadośćuczynienie na ołtarzu; to krew sprawia, że ​​pokonuje życie”. Ten werset podkreśla znaczenie krwi w poświęceniu, która była formą Zadawania grzechów ludu.

Kapłańska 22:19-20 - „Jeśli zaoferujesz wadliwe zwierzę, nie zostanie to zaakceptowane dla ciebie. Nie zostanie ono zaakceptowane na twoją korzyść, ponieważ jest wadliwe”. Werset ten przedstawia wymóg, aby zwierzęta ofiarowane w poświęceniu były doskonałe, bez żadnej wady, i że Pana ofiary z wadliwymi zwierzętami nie zostaną zaakceptowane przez Pana.

Kapłańca 23:37 - „To są dni reszty Pana, dni, w których powinieneś przywołać święte spotkania i prezentować wypaloną ofiarę Panu, spaloną ofertę, ofiary zbóż i napoje, każdy w wyznaczonym dniu”. Ten werset podkreśla znaczenie przestrzegania świętych dni, kiedy lud powinien ofiarować Panu jako formę kultu.