1 Kierownikowi chóru. Synów Koracha. Pieśń pouczająca.
2 Boże, słyszeliśmy na własne uszy: ojcowie nasi nam opowiedzieli o czynie, którego za ich dni dokonałeś, za dni starożytnych.
3 Ty własną ręką wygnałeś pogan, a ich zasadziłeś, starłeś narody, a im dałeś przestrzeń.
4 Bo nie zdobyli kraju swoim mieczem ani ich nie ocaliło własne ramię, lecz prawica i ramię Twoje, i światło Twego oblicza, boś ich umiłował.
5 Ty, o mój Boże, jesteś moim Królem, który Jakubowi zapewniałeś ocalenie.
6 Dzięki Tobie nacieramy na naszych wrogów i naszych napastników depczemy w imię Twoje.
7 Bo nie zaufałem mojemu łukowi ani mój miecz mnie nie ocalił;
8 lecz Ty nas wybawiłeś od wrogów i zawstydziłeś Tych, co nas nienawidzą.
9 W każdym czasie chlubimy się Bogiem i sławimy bez przerwy Twe imię.
10 A jednak odrzuciłeś nas i zawstydziłeś, i nie wyruszasz już z naszymi wojskami;
11 sprawiłeś, że ustępujemy przed wrogiem, a ci, co nas nienawidzą, łup sobie zdobyli.
12 Na rzeź nas wydałeś jak owce i rozproszyłeś nas między pogan.
13 Swój lud sprzedałeś za bezcen i niewiele zyskałeś na tej sprzedaży.
14 Wystawiłeś nas na wzgardę sąsiadom, na śmiech i urąganie naszego otoczenia.
15 Uczyniłeś nas przedmiotem przysłowia wśród pogan, ludy potrząsają głową nad nami.
16 Wciąż przede mną jest moja zniewaga i wstyd mi twarz okrywa,
17 na głos miotającego obelgi i szyderstwa, wobec wroga i mściciela.
18 Wszystko to na nas przyszło, a jednak myśmy nie zapomnieli o Tobie i nie złamaliśmy Twego przymierza,
19 ani serce nasze się nie odwróciło i kroki nasze nie zboczyły z Twej ścieżki,
20 kiedy nas starłeś w miejscu szakali i okryłeś nas mrokiem.
21 Gdybyśmy zapomnieli imię Boga naszego i wyciągali ręce do obcego boga,
22 czyżby Bóg tego nie dostrzegł, On, który zna tajniki serca?
23 Lecz to przez wzgląd na Ciebie ciągle nas mordują, mają nas za owce na rzeź przeznaczone.
24 Ocknij się! Dlaczego śpisz, Panie? Przebudź się! Nie odrzucaj na zawsze!
25 Dlaczego ukrywasz Twoje oblicze? Zapominasz o nędzy i ucisku naszym?
26 Albowiem dusza nasza pogrążyła się w prochu, a ciało do ziemi.
27 Powstań, przyjdź nam na pomoc i wyzwól nas przez swą łaskawość!
Versículos relacionados com Księga Psalmów, 44:
Psalm 44 jest lamentacją ludu Izraela, który czuje się opuszczony przez Boga i cierpi ciągłe porażki w bitwach. W przeszłości przypominają wielkie dzieła Boga, ale teraz zostają zapomniani i odrzucani przez Niego. Poniżej znajduje się pięć wersetów związanych z tematami omówionymi w Psalmie 44:
Psalm 44:9: „Ale teraz nas odrzuciłeś i sprawili, że nas zawstydził; nie wychodzę już przed naszymi armiami”. W tym wersecie pisarze Psalmu wyrażają poczucie porzucenia i odrzucenia przez Boga oraz to, jak on nie prowadzi już jego bitew.
Psalm 44:23: „Obudź się, Panie! Dlaczego śpisz? Obudź się! Nie odrzucaj nas na zawsze”. Tutaj pisarze błagają Boga, aby obudził się ze swojego pozornego snu i pomogła im w ich zmaganiach.
Psalm 44:26: „Wstań! Sami sami! Ratuję nas z powodu twojej wierności”. Ten werset jest apelatem Boga o pomoc Izraelowi w jego walce i zbawienia ich za jego wierność.
Psalm 44:4: „Jesteś moim królem i moim Bogiem, który daje Jacoba zwycięstwo”. W tym miejscu pisarze Psalmu rozpoznają wielkość Boga i jego zdolność do zwycięstwa ludowi Izraela.
Psalm 44:17: „Wszystko to przyszło do nas, chociaż nie zapomnieliśmy ani nie zdradziliśmy twojego przymierza”. W tym wersecie lud Izraela ubolewa nad faktem, że cierpią, mimo że zachowali wierność Bogu i ich przymierze.
Capítulos: