Encontrados 125 resultados para: łokci

  • Sanktuarium było dwadzieścia łokci długie, dwadzieścia łokci szerokie i dwadzieścia łokci wysokie. Wyłożył je szczerym złotem. Wyłożył też ołtarz cedrowy. (1 Księga Królewska 6, 20)

  • Jedno skrzydło cheruba miało pięć łokci i drugie skrzydło cheruba miało też pięć łokci. Więc od końca do końca jego skrzydeł było dziesięć łokci. (1 Księga Królewska 6, 24)

  • Drugi cherub miał ten sam rozmiar dziesięciu łokci, i obydwa cheruby miały takie same kształty. (1 Księga Królewska 6, 25)

  • Wysokość jednego i drugiego cheruba wynosiła dziesięć łokci. (1 Księga Królewska 6, 26)

  • Zbudował również Dom Lasu Libanu, sto łokci długi, pięćdziesiąt łokci szeroki i trzydzieści łokci wysoki, na trzech rzędach słupów cedrowych z ociosanymi belkami cedrowymi na tych słupach (1 Księga Królewska 7, 2)

  • Uczynił też sień ze słupami, długą na pięćdziesiąt łokci i na trzydzieści łokci szeroką. Była ona przed nimi, a słupy były z okapem. (1 Księga Królewska 7, 6)

  • Podmurówka była z kamieni wyborowych, kamieni wielkich na dziesięć i osiem łokci. (1 Księga Królewska 7, 10)

  • A zatem odlał dwie kolumny brązowe. Jedna kolumna miała osiemnaście łokci wysokości, a dwanaście łokci obwodu, [tyleż] i druga kolumna. (1 Księga Królewska 7, 15)

  • Następnie wykonał dwie głowice na szczyty tych kolumn, ulane z brązu. Pięć łokci wynosiła wysokość głowicy jednej i pięć łokci wysokość głowicy drugiej. (1 Księga Królewska 7, 16)

  • Głowice, będące na szczycie tych kolumn w sieni, miały kształt lilii wielkości czterech łokci. (1 Księga Królewska 7, 19)

  • Następnie sporządził odlew morza o średnicy dziesięciu łokci, okrągłego, o wysokości pięciu łokci i o obwodzie trzydziestu łokci. (1 Księga Królewska 7, 23)

  • Poniżej jego krawędzi opasywały je dokoła rozchylone kielichy kwiatowe. Na trzydzieści łokci otaczały morze w krąg. W jego odlewie były razem odlane dwa rzędy rozchylonych kielichów kwiatowych. (1 Księga Królewska 7, 24)


“Quanto maiores forem os dons, maior deve ser sua humildade, lembrando de que tudo lhe foi dado como empréstimo.”(Pe Pio) São Padre Pio de Pietrelcina