Gefunden 282 Ergebnisse für: iudicium orationis
Non possum ego a meipso facere quidquam; sicut audio, iudico, et iudicium meum iustum est, quia non quaero voluntatem meam, sed voluntatem eius, qui misit me. (Evangelium secundum Ioannem 5, 30)
Nolite iudicare secundum faciem, sed iustum iudicium iudicate”. (Evangelium secundum Ioannem 7, 24)
Et si iudico ego, iudicium meum verum est, quia solus non sum, sed ego et, qui me misit, Pater. (Evangelium secundum Ioannem 8, 16)
Et dixit Iesus: “In iudicium ego in hunc mundum veni, ut, qui non vident, videant, et, qui vident, caeci fiant”. (Evangelium secundum Ioannem 9, 39)
Nunc iudicium est huius mundi, nunc princeps huius mundi eicietur foras; (Evangelium secundum Ioannem 12, 31)
Petrus autem et Ioannes ascen debant in templum ad horam orationis nonam. (Actus Apostolorum 3, 1)
In humilitate eius iudicium eius sublatum est. Generationem illius quis enarrabit? Quoniam tollitur de terra vita eius”. (Actus Apostolorum 8, 33)
Qui cum iudicium Dei cognovissent, quoniam qui talia agunt, digni sunt morte, non solum ea faciunt, sed et consentiunt facientibus. (Epistula ad Romanos 1, 32)
Scimus enim quoniam iudicium Dei est secundum veritatem in eos, qui talia agunt. (Epistula ad Romanos 2, 2)
Existimas autem hoc, o homo, qui iudicas eos, qui talia agunt, et facis ea, quia tu effugies iudicium Dei? (Epistula ad Romanos 2, 3)
Et non sicut per unum, qui peccavit, ita et donum; nam iudicium ex uno in condemnationem, gratia autem ex multis delictis in iustificationem. (Epistula ad Romanos 5, 16)
qui enim manducat et bibit, iudicium sibi manducat et bibit non diiudicans corpus. (Epistula I ad Corinthios 11, 29)