Gefunden 49 Ergebnisse für: dimitte
et dimitte nobis debita nostra, sicut et nos dimittimus debitoribus nostris. (Evangelium secundum Matthaeum 6, 12)
Jesus autem ait illi: Sequere me, et dimitte mortuos sepelire mortuos suos. (Evangelium secundum Matthaeum 8, 22)
Vespere autem facto, accesserunt ad eum discipuli ejus, dicentes: Desertus est locus, et hora jam præteriit: dimitte turbas, ut euntes in castella, emant sibi escas. (Evangelium secundum Matthaeum 14, 15)
Qui non respondit ei verbum. Et accedentes discipuli ejus rogabant eum dicentes: Dimitte eam: quia clamat post nos. (Evangelium secundum Matthaeum 15, 23)
dimitte illos, ut euntes in proximas villas et vicos, emant sibi cibos, quos manducent. (Evangelium secundum Marcum 6, 36)
Dies autem cœperat declinare, et accedentes duodecim dixerunt illi: Dimitte turbas, ut euntes in castella villasque quæ circa sunt, divertant, et inveniant escas: quia hic in loco deserto sumus. (Evangelium secundum Lucam 9, 12)
Et dimitte nobis peccata nostra, siquidem et ipsi dimittimus omni debenti nobis. Et ne nos inducas in tentationem. (Evangelium secundum Lucam 11, 4)
At ille respondens, dicit illi: Domine dimitte illam et hoc anno, usque dum fodiam circa illam, et mittam stercora, (Evangelium secundum Lucam 13, 8)
Attendite vobis: Si peccaverit in te frater tuus, increpa illum: et si pœnitentiam egerit, dimitte illi. (Evangelium secundum Lucam 17, 3)
Et si septies in die peccaverit in te, et septies in die conversus fuerit ad te, dicens: Pœnitet me, dimitte illi. (Evangelium secundum Lucam 17, 4)
Exclamavit autem simul universa turba, dicens: Tolle hunc, et dimitte nobis Barabbam: (Evangelium secundum Lucam 23, 18)
Jesus autem dicebat: Pater, dimitte illis: non enim sciunt quid faciunt. Dividentes vero vestimenta ejus, miserunt sortes. (Evangelium secundum Lucam 23, 34)