1 Paweł zaś, spojrzawszy śmiało na Sanhedryn, przemówił: Bracia, aż do dnia dzisiejszego służyłem Bogu z zupełnie spokojnym sumieniem.
2 Arcykapłan Ananiasz kazał tym, co przy nim stali, uderzyć go w twarz.
3 Wtedy Paweł powiedział do niego: Uderzy cię Bóg, ściano pobielana! Zasiadłeś, aby mnie sądzić według Prawa, a każesz mnie bić wbrew Prawu?
4 Arcykapłanowi złorzeczysz? - powiedzieli stojący przy nim.
5 Nie wiedziałem, bracia - rzekł Paweł - że to arcykapłan. Napisane jest bowiem: Przełożonemu ludu Twego nie będziesz złorzeczył.
6 Wiedząc zaś, że jedna część składa się z saduceuszów, a druga z faryzeuszów, wołał Paweł przed Sanhedrynem: Jestem faryzeuszem, bracia, i synem faryzeuszów, a stoję przed sądem za to, że spodziewam się zmartwychwstania umarłych.
7 Gdy to powiedział, powstał spór między faryzeuszami i saduceuszami i doszło do rozdwojenia wśród zebranych.
8 Saduceusze bowiem mówią, że nie ma zmartwychwstania, ani anioła, ani ducha, a faryzeusze uznają jedno i drugie.
9 Zrobiła się wielka wrzawa, zerwali się niektórzy z uczonych w Piśmie spośród faryzeuszów, wykrzykiwali wojowniczo: Nie znajdujemy nic złego w tym człowieku. A jeśli naprawdę mówił do niego duch albo anioł?
10 Kiedy doszło do wielkiego wzburzenia, trybun obawiając się, żeby nie rozszarpali Pawła, rozkazał żołnierzom zejść, zabrać go spośród nich i zaprowadzić do twierdzy.
11 Następnej nocy ukazał mu się Pan. Odwagi! - powiedział - trzeba bowiem, żebyś i w Rzymie świadczył o Mnie tak, jak dawałeś o Mnie świadectwo w Jerozolimie.
12 Kiedy nastał dzień, Żydzi zebrali się i zobowiązali się pod klątwą, że nie będą ani jeść, ani pić, dopóki nie zabiją Pawła.
13 Ponad czterdziestu mężów złożyło tę przysięgę.
14 Udali się oni do arcykapłanów i starszych i powiedzieli: Zobowiązaliśmy się pod klątwą, że nic nie weźmiemy do ust, dopóki nie zabijemy Pawła.
15 Teraz wy, razem z Sanhedrynem, przekonajcie trybuna, aby go do was sprowadził pod pozorem dokładniejszego zbadania jego sprawy, a my jesteśmy gotowi go zabić, zanim dojdzie.
16 Gdy o tej zasadzce dowiedział się siostrzeniec Pawła, przyszedł, wszedł do twierdzy i opowiedział o tym Pawłowi.
17 Paweł przywołał jednego z setników i rzekł: Zaprowadź tego młodzieńca do trybuna, ma bowiem mu coś oznajmić.
18 Ten więc zabrał go z sobą, zaprowadził do trybuna i rzekł: Więzień Paweł przywołał mnie i poprosił, abym przyprowadził do ciebie tego młodzieńca, który ma tobie coś do powiedzenia.
19 Trybun wziął go za rękę i odprowadziwszy na bok, dopytywał się: Cóż to masz mi oznajmić?
20 Odpowiedział: Żydzi postanowili prosić cię, abyś jutro sprowadził Pawła do Sanhedrynu pod pozorem dokładniejszego zbadania jego sprawy.
21 Lecz ty ich nie słuchaj, bo ponad czterdziestu spośród nich czyha na niego. Oni zobowiązali się pod klątwą, że nie będą ani jeść, ani pić, dopóki go nie zabiją, i już teraz są w pogotowiu, czekając na twoje przyzwolenie.
22 Wtedy trybun odprawił młodzieńca: Nie mów nikomu - nakazał mu - żeś mi o tym doniósł.
23 Przywoławszy dwóch setników, rozkazał: Przygotujcie do wymarszu do Cezarei dwustu żołnierzy i siedemdziesięciu jezdnych, i dwustu oszczepników na trzecią godzinę w nocy.
24 Kazał też przygotować zwierzęta juczne, aby wsadzili na nie Pawła i bezpiecznie doprowadzili do namiestnika Feliksa.
25 Napisał też list tej treści:
26 Klaudiusz Lizjasz dostojnemu namiestnikowi Feliksowi - pozdrowienie.
27 Żydzi pochwycili tego człowieka i mieli go już zabić. Wtedy nadbiegłem z wojskiem i uratowałem go, dowiedziawszy się, że jest Rzymianinem.
28 Aby się dowiedzieć, co mu zarzucają, sprowadziłem go przed ich Sanhedryn.
29 Stwierdziłem, że oskarżają go o sporne kwestie z ich Prawa, a nie o przestępstwo podlegające karze śmierci lub więzienia.
30 Kiedy mi doniesiono o zasadzce na tego człowieka, wysłałem go natychmiast do ciebie, zawiadamiając oskarżycieli, aby przed tobą wytoczyli sprawę przeciwko niemu. Bądź zdrów!
31 Żołnierze więc stosownie do rozkazu zabrali Pawła i poprowadzili nocą do Antipatris.
32 A nazajutrz zostawiwszy jeźdźców, aby z nim odjechali, wrócili do twierdzy.
33 Tamci przybyli do Cezarei, oddali list namiestnikowi i stawili przed nim Pawła.
34 A on przeczytawszy list, zapytał, z jakiej prowincji pochodzi. Gdy się dowiedział, że z Cylicji,
35 rzekł: Przesłucham cię, gdy przybędą też twoi oskarżyciele. I rozkazał strzec go w pretorium Heroda.
Versículos relacionados com Dzieje Apostolskie, 23:
Rozdział 23 Akty apostołów opowiadają o kontynuacji prześladowań, które doznały Paweł po jego głoszeniu w Jerozolimie. Pojawia się przed Sanhedrynem i obrony, ale zostaje atakowany przez Saducees i musi być chroniony przez rzymskich żołnierzy. Paweł zostaje przeniesiony do Cezarei, aby chronić go przed Żydami, którzy chcieli go zabić. Poniżej znajduje się pięć wersetów związanych z tematami omówionymi w tym rozdziale:
Psalm 27:1: „Pan jest moim światłem i moim zbawieniem; kogo będę się bać? Czy Pan jest schronieniem mojego życia; kogo będę się bać?” Ten Psalm mówi o zaufaniu Panu w trudnych czasach i szukaniu w nim schronienia.
Psalm 31:15: „Moje czasy są w twoich rękach; uwolnij mnie od rąk moich wrogów i tych, którzy mnie prześladują”. Ten werset jest apelu do Boga o ochronę psalmisty przed jego wrogami.
Przysłów 19:21: „Wielu to plany w sercu człowieka, ale cel Panu zwycięży”. To przysłowie podkreśla suwerenność Boga na temat planów ludzi i tego, jak może przekształcić trudne sytuacje, aby wypełnić swój cel.
Jeremiasz 1:8: „Nie bój się ich, bo jestem z tobą, aby cię chronić”, mówi Pan. „To przesłanie Boga zachęty do Jeremiasza, który w trudnych czasach nazywał go prorokiem.
Rzymian 8:28: „Wiemy, że Bóg działa we wszystkim dla dobra tych, którzy Go kochają, z tych, którzy zostali wezwani zgodnie z ich celem”. Ten werset opowiada o tym, jak Bóg może wykorzystywać wszystkie rzeczy, nawet trudne, aby wypełnić swój cel w naszym życiu.
Chapters: