1 Nie ciesz się, Izraelu, nie krzycz z radości jak inne narody, bo opuściłeś Boga swego uprawiając nierząd, umiłowałeś zapłatę nieczystą na wszystkich klepiskach zbożowych.
2 Klepiska, tłocznie nie dadzą żywności, moszczu zabraknie.
3 Nie będą oni mieszkać dłużej w ziemi Pańskiej, Efraim musi wracać do Egiptu - w Asyrii będą jedli pokarmy nieczyste.
4 Nie będą wina wylewać na ofiarę dla Pana ani też krwawych ofiar Jemu składać; chleb ich się stanie tak jak chleb żałoby, kto go spożyje - już nieczysty będzie; bo chleb ich będzie tylko dla nich - do domu Pańskiego nie wejdzie.
5 Cóż uczynicie w dzień święta, w uroczysty dzień Pański?
6 Tak, oni muszą wędrować do Asyrii; Egipt ich zbierze, a Memfis pogrzebie, oset pokryje skarby ich ze srebra, a ich namioty porosną cierniami.
7 Oto nadchodzą dni kary, zbliża się dzień odpłaty; Izrael woła: Głupcem jest prorok, a mąż natchniony szaleje. Tak jest z powodu wielkiej winy twojej i ogromu twojej wrogości.
8 Efraim czatuje obok namiotu proroka, na wszystkich jego drogach zastawiono sidła, nawet i w domu swego Boga jest prześladowany.
9 Wykopali mu dół głęboki, jak wtedy w Gibea, lecz [Pan] pamięta ich nieprawości i karać będzie ich grzechy.
10 Jak winne grona na pustyni, tak Izraela znalazłem; jak na pierwszy owoc figowego drzewa na waszych przodków patrzyłem: lecz przyszli do Baal-Peor i oddali się hańbie, i stali się wstrętni jak to, co kochali.
11 Jak ptak uleci chwała Efraima: nie będzie urodzin, ciąży ni poczęcia,
12 a choćby nawet wychowali synów, będą ich pozbawieni, nim jeszcze dorosną: biada im samym, kiedy się od nich oddalę.
13 Efraim - jak widzę - czyni zwierzyną dziką swoje dzieci, Efraim musi swoich synów wydać zabójcy.
14 Daj im, o Panie, co tylko dać zechcesz - łono, które roni, i piersi wyschnięte!
15 Cała ich złość dokonała się w Gilgal, tam też zacząłem ich nawiedzać z powodu czynów nieprawych. Wyrzucę ich z mego domu, nie będą ich więcej miłował. Wszyscy ich książęta są buntownikami.
16 Efraim powalony na ziemię, wyschły jego korzenie - nie przynoszą już więcej owocu; a nawet gdy porodzą, Ja sprawię, że umrze drogi owoc ich łona.
17 Mój Bóg ich odrzuci, gdyż Go nie słuchali: błąkać się będą między narodami.
Versículos relacionados com Księga Ozeasza, 9:
Hosea rozdział 9 dotyczy bezpośredniej kary, którą Bóg przyniesie lud Izraela z powodu ich grzechów i niewierności. Izrael stał się zgniłym owocem, a Bóg ich odrzucił i zostawił w spokoju. Poniżej znajduje się pięć wybranych wersetów z innych części Biblii, które dotyczą tematy związanych z tym rozdziałem:
Jeremiasz 17:10: „Ja, Pana, wykorzystają moje serce, udowadniam myśli; i to daję każdemu z jego drogi, zgodnie z owocami Jego dzieł”. Ten werset opowiada o prawości Boga i o tym, jak oskarży każdy według Jego dzieł, temat obecnego w Ozeasza 9.
Przysłów 1:31: „Dlatego zjedzą owoce i będą związane z własną radą”. Ten werset podkreśla, w jaki sposób wybory i działania mieszkańców Izraela zaowocowały ich zniszczeniem.
Jeremiasz 2:19: „Wasza własna złośliwość cię ukarze, a wasze apostazje cię zgadzają; wiesz i zobaczą, że zło i jak gorzki jest Pan, wasz Boga i nie mam w tobie swojego strachu, mówi Pan , Bóg armii ”. Ten werset mówi o karach, która pojawia się w wyniku niewierności i apostazji, tematu obecnego w Ozeasza 9.
Psalm 9:16: „Pan objawił się, wykonując sąd; zniszczył niegodziwych i na zawsze wymazał swoje imię”. Ten werset mówi o prawości Boga i o tym, jak niszczy niegodziwców, czego miał zamiar doświadczyć lud Izraela.
Psalm 78:31-32: „Wtedy właśnie zapalił się gniew Boża; zabił najsilniejszego spośród nich i zranił młody lud Izraela. Niemniej jednak nadal grzeszyli i nie wierzył w swoje cuda. " Ten werset mówi o buncie i niewierności ludu Izraela, który nadal grzeszy pomimo kary Boga, tematu obecnego w Ozeasza 9.
Chapters: