Found 72 Results for: Daniel
Et vidi ego Daniel: et ecce duo alii stabant, unus hinc super ripam fluminis, et alius inde ex altera ripa fluminis. (Prophetia Danielis 12, 5)
Et ait: “Vade, Daniel, quia clausi sunt signatique sermones usque ad tempus praefinitum. (Prophetia Danielis 12, 9)
Tu autem vade ad finem et requiesce; et stabis in sorte tua in fine dierum”. (Hucusque Daniel in Hebraeo volumine legimus. Cetera, quae sequuntur usque ad finem libri, de Theodotionis editione translata sunt). (Prophetia Danielis 12, 13)
Cumque duceretur ad mortem, suscitavit Deus spiritum sanctum pueri iunioris, cuius nomen Daniel; (Prophetia Danielis 13, 45)
Et dixit ad eos Daniel: “Separate illos ab invicem procul, et diiudicabo eos”. (Prophetia Danielis 13, 51)
Dixit autem Daniel: “Recte mentitus es in caput tuum; ecce enim angelus Dei, accepta sententia a Deo, scindet te medium”. (Prophetia Danielis 13, 55)
Dixit autem ei Daniel: “Recte mentitus es et tu in caput tuum; manet enim angelus Dei, gladium habens, ut secet te medium et interficiat vos”. (Prophetia Danielis 13, 59)
Et consurrexerunt adversum duos presbyteros — convicerat enim eos Daniel ex ore suo falsum dixisse testimonium — feceruntque eis, sicut male egerant adversum proximum, (Prophetia Danielis 13, 61)
Daniel autem factus est magnus in conspectu populi a die illa et deinceps. (Prophetia Danielis 13, 64)
Erat autem Daniel conviva regis et honoratus super omnes amicos eius. (Prophetia Danielis 14, 2)
Rex quoque colebat eum et ibat per singulos dies adorare eum; porro Daniel adorabat Deum suum. Dixitque ei rex: “Quare non adoras Bel?”. (Prophetia Danielis 14, 4)
Et ait Daniel arridens: “Ne erres, rex; iste enim intrinsecus luteus est et forinsecus aereus, neque comedit neque bibit aliquando”. (Prophetia Danielis 14, 7)