Found 28 Results for: carnibus

  • quando dilataverit Dominus Deus tuus terminos tuos sicut locutus est tibi et volueris vesci carnibus quas desiderat anima tua (Liber Deuteronomii 12, 20)

  • hoc solum cave ne sanguinem comedas sanguis enim eorum pro anima est et idcirco non debes animam comedere cum carnibus (Liber Deuteronomii 12, 23)

  • et offeres oblationes tuas carnem et sanguinem super altare Domini Dei tui sanguinem hostiarum fundes in altari carnibus autem ipse vesceris (Liber Deuteronomii 12, 27)

  • sus quoque quoniam dividit ungulam et non ruminat inmunda erit carnibus eorum non vescemini et cadavera non tangetis (Liber Deuteronomii 14, 8)

  • non apparebit fermentum in omnibus terminis tuis septem diebus et non manebit de carnibus ejus quod immolatum est vesperi in die primo mane (Liber Deuteronomii 16, 4)

  • ne det eis de carnibus filiorum suorum quas comedet eo quod nihil habeat aliud in obsidione et penuria qua vastaverint te inimici tui intra omnes portas tuas (Liber Deuteronomii 28, 55)

  • tenera mulier et delicata quæ super terram ingredi non valebat nec pedis vestigium figere propter mollitiem et teneritudinem nimiam invidebit viro suo qui cubat in sinu ejus super filii et filiæ carnibus (Liber Deuteronomii 28, 56)

  • pelle et carnibus vestisti me et ossibus et nervis conpegisti me (Liber Iob 10, 11)

  • pelli meæ consumptis carnibus adhesit os meum et derelicta sunt tantummodo labia circa dentes meos (Liber Iob 19, 20)

  • quare persequimini me sicut Deus et carnibus meis saturamini (Liber Iob 19, 22)

  • si non dixerunt viri tabernaculi mei quis det de carnibus ejus ut saturemur (Liber Iob 31, 31)

  • hii autem qui adstabant iniqua miseratione commoti propter antiquam viri amicitiam tollentes eum secreto rogabant adferri carnes quibus vesci ei licebat et simularetur manducasse sicut rex imperaverat de sacrificii carnibus (Liber II Maccabaeorum 6, 21)


“Não se desencoraje, pois, se na alma existe o contínuo esforço de melhorar, no final o Senhor a premia fazendo nela florir, de repente, todas as virtudes como num jardim florido.” São Padre Pio de Pietrelcina