33. kai egeneto meta tauta kai eleazar uioV aarwn o arciereuV eteleuthsen kai etafh en gabaaq fineeV tou uiou autou hn edwken autw en tw orei tw efraim [33a] en ekeinh th hmera labonteV oi uioi israhl thn kibwton tou qeou perieferosan en eautoiV kai fineeV ierateusen anti eleazar tou patroV autou ewV apeqanen kai katwrugh en gabaaq th eautou [33b] oi de uioi israhl aphlqosan ekastoV eiV ton topon autwn kai eiV thn eautwn polin kai esebonto oi uioi israhl thn astarthn kai astarwq kai touV qeouV twn eqnwn twn kuklw autwn kai paredwken autouV kurioV eiV ceiraV eglwm tw basilei mwab kai ekurieusen autwn eth deka oktw .





“Não queremos aceitar o fato de que o sofrimento é necessário para nossa alma e de que a cruz deve ser o nosso pão cotidiano. Assim como o corpo precisa ser nutrido, também a alma precisa da cruz, dia a dia, para purificá-la e desapegá-la das coisas terrenas. Não queremos entender que Deus não quer e não pode salvar-nos nem santificar-nos sem a cruz. Quanto mais Ele chama uma alma a Si, mais a santifica por meio da cruz.” São Padre Pio de Pietrelcina