1 Przyniesiono więc Arkę Bożą i ustawiono ją w środku namiotu, jaki rozpiął dla niej Dawid, po czym złożono całopalenia i ofiary pojednania.
2 Gdy zaś Dawid skończył składanie całopaleń i ofiar pojednania, pobłogosławił lud w imieniu Pana.
3 I potem rozdał wszystkim Izraelitom, tak mężczyznom jak i kobietom, każdemu po bochenku chleba, po kawałku mięsa i po kubku wina.
4 Ustanowił przed Arką Pańską niektórych lewitów z obsługi, aby sławili, dzięki czynili i wychwalali Pana, Boga Izraelowego:
5 Asafa - przełożonym, Zachariasza - jego zastępcą, potem Uzzjela, Szemiramota, Jechiela, Mattitiasza, Eliaba, Benajasza, Obed-Edoma i Jejela, na instrumentach: harfach i cytrach, Asafa zaś, by grał na cymbałach;
6 Benajasza i Jachazjela, by stale trąbili przed Arką Przymierza Bożego.
7 Owego dnia postanowił Dawid po raz pierwszy, aby tak wielbiono Pana za pośrednictwem Asafa i jego braci:
8 Dzięki czyńcie Panu, wzywajcie Jego imienia, głoście dzieła Jego wśród narodów!
9 Śpiewajcie Mu, grajcie Mu psalmy, rozpowiadajcie wszystkie Jego cuda.
10 Szczyćcie się świętym Jego imieniem, niech się weseli serce szukających Pana!
11 Rozważajcie o Panu i Jego potędze, szukajcie zawsze Jego oblicza:
12 Pamiętajcie o cudach, które On zdziałał, o Jego znakach i sądach ust Jego.
13 Potomstwo Izraela, Jego sługi, synowie Izraela, Jego wybrańcy!
14 On, Pan, jest naszym Bogiem, Jego wyroki obejmują świąt cały.
15 Na wieki pamięta o swoim przymierzu - obietnicę dał dla tysiąca pokoleń.
16 Zawarł je z Abrahamem i przysięgę dał Izaakowi.
17 Ustanowił dla Jakuba jako prawo wieczne przymierze dla Izraela,
18 mówiąc: Dam tobie ziemię Kanaanu na waszą własność dziedziczną,
19 gdy was było niewielu - nieliczni i obcy w niej.
20 Wędrowali od szczepu do szczepu, z jednego królestwa do drugiego ludu,
21 a nie pozwolił nikomu ich uciskać z ich powodu karał królów:
22 Nie dotykajcie moich pomazańców i prorokom moim nie czyńcie krzywdy!
23 Śpiewajcie Panu, wszystkie krainy, z dnia na dzień głoście Jego zbawienie!
24 Rozgłaszajcie Jego chwałę wśród pogan, Jego cuda - wśród wszystkich narodów,
25 bo wielki jest Pan, godzien wielkiej chwały: wzbudza On większy lęk niż wszyscy bogowie.
26 Bo wszyscy bogowie pogan to ułuda, a Pan uczynił niebiosa.
27 Przed Nim kroczą majestat i piękno, potęga i jasność w Jego przybytku.
28 Oddajcie Panu, rodziny narodów, oddajcie Panu chwałę i potęgę,
29 oddajcie Panu chwałę Jego imienia. Nieście ofiary i wchodźcie przed Jego oblicze, oddajcie pokłon Panu, w święte szaty odziani.
30 W obliczu Jego zadrżyj, ziemio cała! Umocnił On świat, by się nie poruszył.
31 Niech cieszy się niebo i ziemia raduje. Mówcie wśród pogan: Pan jest królem.
32 Niech szumi morze i co je napełnia, niech się weselą pola i wszystko, co na nich.
33 Niech tak się uradują drzewa leśne w obliczu Pana, bo nadchodzi, aby rządzić ziemią.
34 Chwalcie Pana, bo dobry, bo na wieki Jego łaskawość.
35 Mówcie: Ratuj nas, Boże zbawienia naszego, zgromadź nas i wybaw spośród narodów, abyśmy wielbili święte imię Twoje i dumni byli z Twej chwały.
36 Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, od wieków na wieki. A cały naród odpowiedział: Amen i chwalił Pana.
37 Dawid pozostawił tam przed Arką Przymierza Pańskiego Asafa i jego braci, aby pełnili służbę ustawicznie przed Arką, według porządku każdego dnia;
38 i Obed-Edoma z jego sześćdziesięciu ośmiu braćmi, Obed-Edoma, syna Jedutuna, i Chosę jako odźwiernych;
39 kapłana Sadoka i braci jego, kapłanów pozostawił przed przybytkiem Pańskim na wyżynie, która jest w Gibeonie,
40 aby stale ofiarowali Panu ofiary całopalne na ołtarzu całopalenia, rano i wieczorem - według wszystkiego, co napisane jest w Prawie Pana, które On zlecił Izraelowi.
41 Z nimi byli Heman i Jedutun i reszta wybranych, imiennie wyznaczonych, aby dzięki czynić Panu, bo na wieki Jego łaskawość.
42 U Hemana i Jedutuna były przechowywane trąby i cymbały dla grających i instrumenty towarzyszące pieśni Bożej. A synowie Jedutuna byli przy bramie.
43 I wrócił się cały lud - każdy do swego domu. Powrócił też Dawid, aby wnieść błogosławieństwo do swego domu.
Versículos relacionados com 1 Księga Kronik, 16:
1 Kronicles 16 to rozdział opisujący świętowanie powrotu arki przymierza do Jerozolimy i jej instalację w namiocie, którą przygotował dla niej David. Podczas uroczystości Dawid prowadził kult Bogu i ofiarował ofiary. Poniżej znajduje się pięć wersetów związanych z tematami opisanymi w tym rozdziale:
Psalm 96:4: „Albowiem wielki jest Pan i godny uwielbienia o wiele bardziej przerażający niż wszyscy bogowie”. Ten werset mówi o wielkości Boga i Jego wyższości nad wszystkimi innymi bóstwami, które mogą być związane z kultem Boga, które Dawid prowadził w 1 Kronik 16.
Psalm 105:1: „Chwała Pana, przywołaj swoje imię, poinformuj swoje dzieła wśród ludzi”. Ten Psalm mówi o znaczeniu głoszenia dzieł Boga wśród narodów, co jest istotne dla świętowania instalacji Arki Przymierza w 1 Kronik 16.
Psalm 34:1: „Błogosławiam Pana przez cały czas; wasza pochwała będzie stale w moich ustach”. Werset ten mówi o znaczeniu chwalenia Boga we wszystkich okolicznościach, co jest istotne dla kultu, które Dawid prowadził w 1 Kronik 16.
Psalm 136:1: „Chwała Pana, ponieważ jest dobry, ponieważ jego dobroć trwa wiecznie”. Ten psalm jest hymnem pochwały, która kilkakrotnie powtarza zdanie „ponieważ jego życzliwość trwa wiecznie”, które można powiązać z obchodami instalacji Arki Sojuszu w 1 Kronik 16.
Psalm 30:4: „Śpiewajcie Pana, wy, którzy jesteście waszymi świętymi, i podziękuj waszym świętym imię”. Werset ten mówi o znaczeniu podziękowania Bogu i wychwalaniu go za jego dzieła, co jest istotne dla kultu, które Dawid prowadził w 1 Kronik 16.
Capítulos: