1 Gdy się utwierdziło i umocniło panowanie Roboama, opuścił on Prawo Pańskie, a z nim cały Izrael.
2 W piątym roku [panowania] króla Roboama nadciągnął Sziszak, król egipski, przeciw Jerozolimie, albowiem [mieszkańcy jej] okazali niewierność wobec Pana.
3 [Nadciągnął] z tysiącem dwustu rydwanami i sześćdziesięciu tysiącami jeźdźców oraz niezliczonym tłumem ludzi, którzy z nim wyszli z Egiptu: z Libijczykami, Sukkijczykami i Kuszytami.
4 I zdobył on warowne miasta Judy i doszedł aż do Jerozolimy.
5 Wtedy to prorok Szemajasz udał się do Roboama i książąt judzkich, którzy się wycofali przed Sziszakiem do Jerozolimy, i rzekł im: Tak mówi Pan: Wyście mnie opuścili i Ja także was opuszczam, [oddając] w ręce Sziszaka.
6 Upokorzyli się wtedy książęta Izraela wraz z królem i rzekli: Sprawiedliwy jest Pan.
7 Widząc ich upokorzenie, Pan skierował te słowa do Szemajasza: Ponieważ upokorzyli się, nie zniszczę ich i ześlę niebawem ocalenie, i mego gniewu nie wyleję na Jerozolimę za pośrednictwem Sziszaka.
8 Staną się jednak jego sługami, aby poznali różnicę między służbą u Mnie a służbą królestwom [innych] ziem.
9 Nadciągnął więc król egipski, Sziszak, przeciw Jerozolimie i zabrał kosztowności świątyni Pańskiej oraz kosztowności pałacu królewskiego; wszystko to zabrał. Zabrał również złote tarcze, które sporządził Salomon.
10 Wobec tego król Roboam zamiast nich sporządził tarcze z brązu i powierzył je dowódcom straży pilnującej wejścia do pałacu królewskiego.
11 Odtąd za każdym razem, kiedy król wchodził do świątyni Pańskiej, wchodziła straż, wnosiła je, a potem odnosiła do zbrojowni straży.
12 Gdy [król] się upokorzył, odwrócił się od niego gniew Pana i nie zniszczył go całkowicie. Zresztą i w Judzie były rzeczy dobre.
13 Umocnił się więc król Roboam w Jerozolimie i panował. Kiedy został królem, miał lat czterdzieści jeden, a siedemnaście lat panował w Jerozolimie, w mieście, które wybrał Pan ze wszystkich pokoleń izraelskich, aby tam umieścić swe Imię. Jego matce było na imię Naama, Ammonitka.
14 Jednakże postępował źle, albowiem nie skłonił swego serca, aby szukać Pana.
15 A czyż dzieje Roboama, od pierwszych do ostatnich, nie są opisane w Dziejach proroka Szemajasza i "Widzącego" Iddo, "w porządku rodowodu"? Walki zaś Roboama z Jeroboamem trwały przez cały czas.
16 Po czym spoczął Roboam przy swoich przodkach i pogrzebany został w Mieście Dawidowym, a syn jego Abiasz został w jego miejsce królem.
Versículos relacionados com 2 Księga Kronik, 12:
Rozdział 12 z 2 Kronik donosi o upadku Królestwa Judy pod rządami króla Robuama. Po odejściu od drogi Pana króla i ludu Judy są karani przez Boga i atakowani przez Egipcjanie. Roboam i jego przywódcy pokorą się przed Panem i szukają ich pomocy, aby uwolnić ich od obcego ucisku. Poniżej znajduje się pięć wersetów związanych z tematami omówionymi w rozdziale:
Psalm 34:18 - „W pobliżu władcy tych, którzy mają złamane serce i zbawiają tych z uciskanego ducha”. Ten werset mówi o znaczeniu upokorzenia przed Bogiem w czasach trudności, podobnie jak Roban i jego przywódcy, gdy zostali zaatakowani przez Egipcjan.
Przysłów 28:14 - „Szczęśliwy jest ciągłym człowiekiem w strachu przed Panem, ale to, co utwardza serce, wpadnie w zło”. Upadek Judy miał miejsce, ponieważ Roboam odszedł od drogi Pana i zahartował swoje serce. Ten werset jest przypomnieniem, że ci, którzy boją się Pana i pozostają na swoich drogach, znajdą szczęście.
2 Kroniki 7:14 - „Jeśli mój lud, który jest nazywany moim imieniem, pokornie się i modlą się, szukają mojej twarzy i odejść od ich złych dróg, to usłyszę z nieba i wybaczę ich grzechom. I Uleczę twoją ziemię. " Ten werset mówi o znaczeniu pokuty i poszukiwania Pana w czasach trudności, tak jak Roban i jego lud.
Jeremiah 31:18- „Jest pewne, że po nawróceniu się tego żałowałem; i po pouczeniu uderzyłem w klatkę piersiową; zawstydziłem się i zdezorientowałem, ponieważ poparłem wyrzuty mojej młodości”. Ten werset pokazuje znaczenie pokuty i pokory przed Bogiem, nawet po życiu grzechu, a także Robanowi i jego ludowi.
Izajasza 57:15 - „albowiem mówi wysoki i wzniosły, który mieszka w wieczności, i którego imię jest święte: w wysokim i świętym miejscu nawyku; jak z skruszonym i uboju duchem, aby cieszyć się duchem uboju. i ożywić serce skruszonych ”. Ten werset podkreśla znaczenie pokory i pokuty przed Bogiem oraz to, jak zawsze jest gotów usłyszeć i wybaczyć tym, którzy szukają Jego pomocy.
Capítulos: