1 Kiedy nadszedł wreszcie dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu.
2 Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym przebywali.
3 Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden.
4 I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić.
5 Przebywali wtedy w Jerozolimie pobożni Żydzi ze wszystkich narodów pod słońcem.
6 Kiedy więc powstał ów szum, zbiegli się tłumnie i zdumieli, bo każdy słyszał, jak przemawiali w jego własnym języku.
7 Czyż ci wszyscy, którzy przemawiają, nie są Galilejczykami? - mówili pełni zdumienia i podziwu.
8 Jakżeż więc każdy z nas słyszy swój własny język ojczysty? -
9 Partowie i Medowie, i Elamici, i mieszkańcy Mezopotamii, Judei oraz Kapadocji, Pontu i Azji,
10 Frygii oraz Pamfilii, Egiptu i tych części Libii, które leżą blisko Cyreny, i przybysze z Rzymu,
11 Żydzi oraz prozelici, Kreteńczycy i Arabowie - słyszymy ich głoszących w naszych językach wielkie dzieła Boże.
12 Zdumiewali się wszyscy i nie wiedzieli, co myśleć: Co ma znaczyć? - mówili jeden do drugiego.
13 Upili się młodym winem - drwili inni.
14 Wtedy stanął Piotr razem z Jedenastoma i przemówił do nich donośnym głosem: Mężowie Judejczycy i wszyscy mieszkańcy Jerozolimy, przyjmijcie do wiadomości i posłuchajcie uważnie mych słów.
15 Ci ludzie nie są pijani, jak przypuszczacie, bo jest dopiero trzecia godzina dnia,
16 ale spełnia się przepowiednia proroka Joela:
17 W ostatnich dniach - mówi Bóg - wyleję Ducha mojego na wszelkie ciało, i będą prorokowali synowie wasi i córki wasze, młodzieńcy wasi widzenia mieć będą, a starcy - sny.
18 Nawet na niewolników i niewolnice moje wyleję w owych dniach Ducha mego, i będą prorokowali.
19 I sprawię dziwy na górze - na niebie, i znaki na dole - na ziemi. Krew i ogień, i kłęby dymu,
20 słońce zamieni się w ciemności, a księżyc w krew, zanim nadejdzie dzień Pański, wielki i wspaniały.
21 Każdy, kto wzywać będzie imienia Pańskiego, będzie zbawiony.
22 Mężowie izraelscy, słuchajcie tego, co mówię: Jezusa Nazarejczyka, Męża, którego posłannictwo Bóg potwierdził wam niezwykłymi czynami, cudami i znakami, jakich Bóg przez Niego dokonał wśród was, o czym sami wiecie,
23 tego Męża, który z woli postanowienia i przewidzenia Bożego został wydany, przybiliście rękami bezbożnych do krzyża i zabiliście.
24 Lecz Bóg wskrzesił Go, zerwawszy więzy śmierci, gdyż niemożliwe było, aby ona panowała nad Nim,
25 bo Dawid mówił o Nim: Miałem Pana zawsze przed oczami, gdyż stoi po mojej prawicy, abym się nie zachwiał.
26 Dlatego ucieszyło się moje serce i rozradował się mój język, także i moje ciało spoczywać będzie w nadziei,
27 że nie zostawisz duszy mojej w Otchłani ani nie dasz Świętemu Twemu ulec skażeniu.
28 Dałeś mi poznać drogi życia i napełnisz mnie radością przed obliczem Twoim.
29 Bracia, wolno powiedzieć do was otwarcie, że patriarcha Dawid umarł i został pochowany w grobie, który znajduje się u nas aż po dzień dzisiejszy.
30 Więc jako prorok, który wiedział, że Bóg przysiągł mu uroczyście, iż jego Potomek zasiądzie na jego tronie,
31 widział przyszłość i przepowiedział zmartwychwstanie Mesjasza, że ani nie pozostanie w Otchłani, ani ciało Jego nie ulegnie rozkładowi.
32 Tego właśnie Jezusa wskrzesił Bóg, a my wszyscy jesteśmy tego świadkami.
33 Wyniesiony na prawicę Boga, otrzymał od Ojca obietnicę Ducha Świętego i zesłał Go,
34 jak to sami widzicie i słyszycie. Bo Dawid nie wstąpił do nieba, a jednak powiada: Rzekł Pan do Pana mego: Siądź po prawicy mojej,
35 aż położę nieprzyjaciół Twoich podnóżkiem stóp Twoich.
36 Niech więc cały dom Izraela wie z niewzruszoną pewnością, że tego Jezusa, którego wyście ukrzyżowali, uczynił Bóg i Panem, i Mesjaszem.
37 Gdy to usłyszeli, przejęli się do głębi serca: Cóż mamy czynić, bracia? - zapytali Piotra i pozostałych Apostołów.
38 Nawróćcie się - powiedział do nich Piotr - i niech każdy z was ochrzci się w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych, a weźmiecie w darze Ducha Świętego.
39 Bo dla was jest obietnica i dla dzieci waszych, i dla wszystkich, którzy są daleko, a których powoła Pan Bóg nasz.
40 W wielu też innych słowach dawał świadectwo i napominał: Ratujcie się spośród tego przewrotnego pokolenia!
41 Ci więc, którzy przyjęli jego naukę, zostali ochrzczeni. I przyłączyło się owego dnia około trzech tysięcy dusz.
42 Trwali oni w nauce Apostołów i we wspólnocie, w łamaniu chleba i w modlitwie.
43 Bojaźń ogarniała każdego, gdyż Apostołowie czynili wiele znaków i cudów.
44 Ci wszyscy, co uwierzyli, przebywali razem i wszystko mieli wspólne.
45 Sprzedawali majątki i dobra i rozdzielali je każdemu według potrzeby.
46 Codziennie trwali jednomyślnie w świątyni, a łamiąc chleb po domach, przyjmowali posiłek z radością i prostotą serca.
47 Wielbili Boga, a cały lud odnosił się do nich życzliwie. Pan zaś przymnażał im codziennie tych, którzy dostępowali zbawienia.
Versículos relacionados com Dzieje Apostolskie, 2:
Akty Apostołów 2 opisują Dzień Pięćdziesiątnicy, kiedy uczniowie Jezusa przyjęli Ducha Świętego i zaczęli mówić o dziwnych językach, przyciągając wiele, która była zdumiona. Następnie Piotr głosił potężne kazanie, wyjaśniając, że to, co się dzieje, było realizacją proroka proroka Joela w ciągu ostatnich dni. Poniżej znajduje się pięć wersetów związanych z tematami tego rozdziału:
Joel 2:28-29: „A potem wylecę się z ducha na wszystkie narody. Wasze dzieci i ich córki będą prorokować, stare będą miały sny, młodzi ludzie będą mieli wizje. Nawet nad sługami i sługami I I W tamtych czasach wyleję mojego ducha. ” To jest odcinek, który cytuje Peter w swoim kazaniu, wyjaśniając, że to, co się działo, to realizacja tego proroctwa Joela.
Akty apostołów 1:5: „Ponieważ Jan ochrzcił wodą, ale w ciągu kilku dni zostaniecie ochrzczeni Duchem Świętym”. Tutaj Jezus odnosi się do wydarzenia, które nastąpi wkrótce w dniu Pięćdziesiątnicy, kiedy uczniowie zostaną ochrzczeni Duchem Świętym.
Jana 14:26: „Ale doradca, Duch Święty, który Ojciec wysyła w moim imieniu, nauczy cię wszystkiego i sprawi, że zapamiętasz wszystko, co powiedziałem”. Jezus obiecuje swoim uczniom, że Duch Święty przyjdzie, aby ich prowadzić i nauczyć.
Akty Apostołów 4:31: „Po ich modlitwie miejsce, w którym zostali zebrani, było traktowane; byli pełni Ducha Świętego i odważnie ogłosili Słowo Boże”. Ten werset opisuje kolejny moment, w którym uczniowie byli napełnieni Duchem Świętym i zaczęli odważnie mówić o Jezusie.
Efezjan 5:18: „Nie bądź pijany winem, co prowadzi do wyzwolenia, ale niech będzie napełniony duchem”. Tutaj Paweł zachęca chrześcijan do napełnienia Ducha Świętego, a nie poszukiwania satysfakcji w sprawach światowych.
Capítulos: