1 W roku dziesiątym, miesiącu dziesiątym, dnia dwunastego miesiąca, Pan skierował do mnie te słowa:
2 Synu człowieczy, obróć się ku faraonowi, królowi egipskiemu, i prorokuj przeciwko niemu i przeciwko całemu Egiptowi.
3 Powiedz: Tak mówi Pan Bóg: Oto Ja jestem przeciwko tobie, faraonie, królu egipski, wielki krokodylu, rozciągnięty wśród swoich rzek, który mawiałeś: Moje są rzeki, ja je uczyniłem.
4 Założę kółka w twoje szczęki i sprawię, że ryby twoich rzek przylgną do twoich łusek i wydobędę cię z twoich rzek, a wszystkie ryby twoich rzek przylgną do twoich łusek.
5 Wyrzucę cię na pustynię, ciebie i wszystkie ryby twoich rzek. Upadniesz na otwartym polu, nikt cię nie podniesie i nie pochowa. Zwierzętom polnym i ptakom powietrznym oddam cię na pożarcie.
6 Wtedy wszyscy mieszkańcy Egiptu poznają, że Ja jestem Pan. Byłeś bowiem oparciem z trzciny dla domu Izraela.
7 Gdy się chwytali ciebie ręką, ty się łamałeś i rozrywałeś im całą rękę, a gdy chcieli się na tobie oprzeć, tyś się kruszył i sprawiał, że się chwiały wszystkie ich biodra.
8 Dlatego tak mówi Pan Bóg: Oto sprowadzę na ciebie miecz i wytrzebię z ciebie ludzi i zwierzęta.
9 Ziemia egipska stanie się pustynią i miejscem bezludnym, wtedy poznają, że Ja jestem Pan. Ponieważ powiedziałeś: Mój jest Nil, ja go uczyniłem,
10 oto dlatego przyjdę na ciebie i na twoje rzeki i uczynię z ziemi egipskiej wyludnioną pustynię, od Migdol aż do Sjene i aż do granic Kusz.
11 Nie przekroczy jej żadna ludzka stopa ani też nie przejdzie przez nią noga żadnego zwierzęcia. Nie będzie zamieszkana przez lat czterdzieści.
12 Uczynię z ziemi egipskiej pustynię wśród wyludnionych krajów, a miasta jej zostaną pustynią wśród wyludnionych miast - przez lat czterdzieści - i rozproszę Egipcjan wśród narodów i rozdzielę ich po krajach.
13 Tak bowiem mówi Pan Bóg: Przy końcu owych lat czterdziestu zbiorę Egipcjan spośród narodów, między którymi zostali oni rozproszeni.
14 Odmienię los Egiptu i zgromadzę ich w kraju Patros, w kraju ich pochodzenia, i będą tam tworzyć królestwo bez znaczenia.
15 W porównaniu z innymi królestwami będzie to królestwo bez znaczenia i nigdy nie podniesie się ponad inne narody. Zmniejszę ich liczbę, aby więcej nie panowali nad narodami.
16 Nie będą już więcej nadzieją domu Izraela i to im będzie przypominać winę tego czasu, gdy oni skłaniali się ku nim. Wtedy poznają, że Ja jestem Pan Bóg.
17 W roku dwudziestym siódmym, w miesiącu pierwszym, dnia pierwszego miesiąca, Pan skierował do mnie te słowa:
18 Synu człowieczy, Nabuchodonozor, król babiloński, nałożył swojemu wojsku trudne zadanie przeciw Tyrowi: każda głowa wyłysiała i każde ramię się obnażyło, a przecież ani on, ani jego wojsko nie zdobyło w Tyrze nagrody za trudne zadanie, jakiego dokonano przeciw niemu.
19 Dlatego tak mówi Pan Bóg: Oto Ja daję Nabuchodonozorowi, królowi babilońskiemu, kraj egipski, aby zabrał jego bogactwo, zagarnął łupy jego i przywłaszczył sobie jego zdobycze, by jego wojsku służyły za zapłatę.
20 Jako żołd za dokonaną tam pracę daję mu ziemię egipską, dlatego że dla Mnie pracowali - wyrocznia Pana Boga.
21 W owym dniu sprawię, że wyrośnie potęga domu Izraela, i tobie pozwolę, żebyś pośród nich otworzył usta. Wtedy poznają, że Ja jestem Pan.
Versículos relacionados com Księga Ezechiela, 29:
Ezechiel 29 zawiera przesłanie wyroku przeciwko faraonowi i Egiptowi, ponieważ sprzeciwili się ludowi Bożemu. Rozdział zaczyna się od deklaracji Boga, że jest przeciwny faraonowi i przeciwko Egiptowi i kończy się obietnicą przywrócenia ludu Izraela. Następujące wersety stanowią rozszerzenie kontekstu historycznego i implikacje Boga w Egipcie:
Izajasza 31:1: „Biada dla tych, którzy schodzą do Egiptu, aby szukać pomocy i oszacować u koni; i mają zaufanie do samochodów, ponieważ są one wiele; i w rycerzach, ponieważ są bardzo potężne; i nie zwracają uwagi na uwagę do świętego Izraela i nie szukają Pana! ” Ten werset ostrzega lud Boży przed poszukiwaniem pomocy w Egipcie, a nie ufaniem Bogu. Przesłanie sądu w Ezechielu 29 jest bezpośrednim konsekwencją tego braku zaufania do Boga.
Exodus 7:5: „A Egipcjanie będą wiedzieć, że jestem Panem, kiedy wyciąga moją rękę na Egipt i zabierze z nich dzieci Izraela”. Bóg obiecuje uwolnić dzieci Izraela z Egiptu i pokazać swoją moc nad bogami Egiptu. Przesłanie o osąd w Ezechiela 29 jest spełnieniem tej obietnicy.
Izajasza 19:1: „Waga Egiptu. Oto Pan jeździ po niewielkiej chmurze i wchodzi do Egiptu; a bożki Egiptu wstrząsają przed nim, a serce Egipcjan topią się wśród nich”. Ten werset opisuje przybycie Boga do Egiptu do osądu. Przesłanie Ezechiela 29 jest przykładem tej boskiej sprawiedliwości.
Jeremiasz 46:25: „Pan gospodarzy, Bóg Izraela, powiedział: oto przyniosę karę na ammon nie i nad faraonem, a także Egiptu, wraz z ich bogami i ich królami; faraon i o nich o nich którzy mu ufają. " Ten werset przewiduje osąd Boży wobec Egiptu i jego bogów. Wiadomość Ezechiela 29 jest potwierdzeniem tego wyroku.
Ozeasza 9:3: „Nie będą mieszkać w ziemi Pana, ale wrócą do Egiptu i będą jeść w nieczystej jedzeniu Asyrii”. Ten werset prorokuje rozproszenie ludu Izraela i jego późniejszy powrót do Egiptu. Przesłanie Ezechiela 29 jest odpowiedzią na to działanie i stwierdzenie suwerenności Bożej nad wszystkimi narodami, w tym Egiptem.
Capítulos: