1 A Izraelici mieszkający w Judei usłyszeli o wszystkim, co Holofernes, naczelny wódz asyryjskiego króla Nabuchodonozora, uczynił narodom i jak złupił wszystkie ich świątynie i wydał je na zniszczenie.
2 I ogarnął ich wielki lęk przed nim, i przerazili się ze względu na Jerozolimę i świątynię Pana, ich Boga,
3 ponieważ dopiero co wrócili z niewoli i cały naród osiedlił się w Judei, i poświęcono po zbezczeszczeniu naczynia, ołtarz i przybytek.
4 I rozesłano posłów do całej Samarii, Kona, Bet-Choron, Belmain i do Jerycha, Choba i Esora, i na dolinę Salem.
5 I pozajmowali wszystkie szczyty wysokich gór, i umocnili położone na nich osiedla. Zaopatrzyli się w żywność na wypadek wojny, ponieważ niedawno były na ich polach żniwa.
6 A najwyższy kapłan Joakim, który w owych dniach był w Jerozolimie, napisał list do mieszkańców Betulii i Baitomestaim, które leży naprzeciw Ezdrelonu przed równiną blisko Dotain,
7 nakazując im obsadzić przełęcze górskie, ponieważ tamtędy wiodła droga do Judei i łatwo było powstrzymać ich w czasie natarcia, bo przejście było wąskie, tylko na dwóch ludzi.
8 I uczynili Izraelici stosownie do rozkazu najwyższego kapłana Joakima i Rady Starszych całego ludu izraelskiego, którzy zasiadali w Jerozolimie.
9 I błagali wszyscy mężowie izraelscy Boga z wielką wytrwałością, i korzyli się z wielką żarliwością.
10 Oni sami, ich żony i dzieci, jako też bydło, i każdy przybysz, najemnik i niewolnik kupiony nałożyli wory na biodra.
11 I wszyscy mężczyźni izraelscy, kobiety i dzieci, mieszkający w Jerozolimie, upadli na twarz przed świątynią, posypali głowy swoje popiołem i odziani w wory wyciągali ręce przed Panem.
12 Także ołtarz opasali worem i wspólnie gorąco wołali do Boga Izraela, aby nie wydawał ich dzieci na porwanie, ich żon na łup, miast ich dziedzictwa na zniszczenie, świątyni na zbezczeszczenie i zniewagę, i szyderstwo dla pogan.
13 A Pan wysłuchał ich wołania i wejrzał na ich udrękę. Lud pościł przez wiele dni w całej Judei i w Jerozolimie przed świątynią Pana Wszechmogącego.
14 Najwyższy zaś kapłan Jojakim i wszyscy stawający przed Panem kapłani i słudzy Pańscy, opasawszy biodra swe worami, składali ustawiczne całopalenia, śluby i dobrowolne dary ludu.
15 Na zawojach ich był popiół; wołali z całej siły do Pana, by nawiedził cały dom Izraela.
Versículos relacionados com Księga Judyty, 4:
Sędzia 4 opisuje przygotowanie Izraelitów do wojny z Asyryjczykami. Rozdział rozpoczyna się od przywódców izraelskich wzywających ludzi do szybkiego i modlitwy, prosząc o pomoc Boga w nadchodzącej bitwie. Następnie autor opisuje mobilizację armii izraelskich i przygotowanie do bitwy.
Liczba 10:9: „A kiedy na swojej ziemi wychodzisz do bitwy przeciwko wrogowi, który cię uciska, dotkniecie trąb przeciwdziałania, a zanim Pan, twój Bóg, będzie o tobie wspomnienie, a ty będziecie uratowane przed wrogami. " Ten werset opisuje użycie trąb do zwrócenia uwagi Boga i proszenia o pomoc w bitwie, podobnie jak Izraelici w Sędzimie 4.
Powtórzonego Prawa 20:1: „Kiedy wychodzisz do bitwy z wrogami, a zobaczysz konie, samochody, a ludzie są liczniejsi niż ty, nie będziecie ich bać; za Pana, twojego Boga, który wyciągnął cię Ziemia Egiptu jest z tobą. " Werset ten zachęca żołnierzy izraelskich, aby nie bali się armii wroga, ale ufając Bożemu pomocy, takim jak przywódcy izraelscy pytają Judith 4.
Izajasza 41:10: „Nie bój się, bo jestem z tobą, nie prześladuj siebie, bo jestem waszym Bogiem; wysiłek i pomagam ci, a ja popieram cię prawą prawością”. Ten werset jest kolejnym przykładem Boga zachęcającego ich naśladowców do zaufania Mu w czasach trudności i walki, co jest głównym tematem w Sędzimie 4.
Psalm 144:1: „Błogosławiony Bądź Pan, moja skała, który uczy moich dłoni do bitwy i palców do wojny”. Ten Psalm opowiada o zdolności Boga do przygotowywania swoich wyznawców do bitwy i nauczania ich walki. Jest to coś, czego szukają również przywódcy izraelscy w Syunii 4, ponieważ proszą o pomoc Boga.
2 Kroniki 20:15: „I powiedział, stąd wszyscy Judah, a ty mieszkańcy Jerozolimy, a ty, Jehoshaphat, mówi tak, jak mówi Pan, nie bój się, ani nie jesteś przerażający z powodu tego wielkiego tłumu; na bitwę tak jest Nie twój, ale Boga. " Ten werset jest kolejnym stwierdzeniem, że Bóg walczy wraz z jego naśladowcami i że nie ma powodu, aby bać się wrogów. Jest to coś, co Izraelscy przywódcy w Sędzimie 4 starają się przekazać ludziom.
Capítulos: