1 Któż jest jak mędrzec i któż poznał znaczenie rzeczy? Mądrość człowieka rozjaśnia jego oblicze, tak iż surowy wyraz jego twarzy się zmienia.
2 Rozkazów króla przestrzegaj, pomny przysięgi złożonej przed Bogiem.
3 Nie sprawiaj sobie niepokoju - odejdź sprzed jego oblicza! Nie wdawaj się w złe sprawy, bo wszystko, co tylko zechce, może uczynić,
4 ponieważ słowo królewskie ma moc, a któż do niego powie: Cóż ty czynisz?
5 Ten, kto przestrzega rozkazu, nie wie, co to zła sprawa, a serce mądre pamięta o czasie i sądzie.
6 Na każdą bowiem sprawę jest czas i sąd, gdyż zło człowieka wielce na nim ciąży.
7 Bo nie wie wcale, co będzie, a jak to będzie - któż mu oznajmi?
8 Nad duchem człowiek nie ma władzy, aby go powstrzymać, a nad dniem śmierci nie ma mocy. Tak samo nie ma zwolnienia na wojnie i nie uratuje nieprawość tego, kto ją popełnia.
9 To wszystko widziałem, zwracając uwagę na wszystkie sprawy, jakie się dzieją pod słońcem, w czasie gdy człowiek jeden panuje nad drugim, na jego nieszczęście.
10 Ponadto widziałem, jak złoczyńców ze czcią składano w grobie, a ludzie przychodzili i odchodzili z miejsca świętego, i zapomniano w mieście o tym, co tamci czynili. To również jest marność.
11 Ponieważ wyroku nad czynem złym nie wykonuje się zaraz, dlatego serce synów ludzkich bardzo jest skore do czynów złych;
12 zwłaszcza że grzesznik czyni źle stokrotnie, a jednak długo żyje. Chociaż ja również i to poznałem, że szczęści się tym, którzy Boga się boją, dlatego że się Go boją.
13 Nie szczęści się zaś złoczyńcy, i podobny do cienia, nie przedłuża on swych dni, dlatego że nie ma w nim bojaźni wobec Boga.
14 Jest marność, która się dzieje na ziemi: są sprawiedliwi, którym się zdarza to, na co zasługują grzesznicy, a są grzesznicy, którym się zdarza to, na co zasługują sprawiedliwi. Rzekłem: I to jest marność.
15 Sławiłem więc radość, bo nic dla człowieka lepszego pod słońcem, niż żeby jadł, pił i doznawał radości, i by to go cieszyło przy jego trudzie za dni jego życia, które pod słońcem daje mu Bóg.
16 Gdy swoją uwagę na to zwróciłem, by poznać mądrość i przyjrzeć się dziełu, jakie się dokonuje na ziemi - bo ani w dzień, ani w nocy snu nie zaznają oczy człowieka -
17 widziałem wszystkie dzieła Boże: Człowiek nie może zbadać dzieła, jakie się dokonuje pod słońcem; jakkolwiek się trudzi, by szukać - nie zbada. A nawet mędrzec, chociażby twierdził, że je zna - nie może go zbadać.
Versículos relacionados com Księga Koheleta, 8:
W rozdziale 8 Kaznodziei autor zastanawia się nad sprawiedliwością i ludzką mądrością w obliczu władzy władców. Wskazuje, że sprawiedliwość nie zawsze odbywa się natychmiast i że często niegodziwy prosperuje, gdy cierpi prawy. Co więcej, podkreśla znaczenie posłuszeństwa wobec władz, chociaż uznaje, że nie zawsze jest to łatwe. Poniżej znajduje się pięć wersetów związanych z tymi tematami:
Przysłów 21:1: „Serce króla jest jak ryberat kontrolowany przez Pana; kieruje go tam, gdzie chce”. Ten werset wskazuje na ideę, że chociaż ludzcy władcy mają władzę, to Bóg kontroluje swoje serca i kieruje swoimi drogami. Może to być pocieszające dla tych, którzy czują się bezsilni przed władzami.
Psalm 72:1-2: „O Boże, daj królowi swoje osądy i swoją sprawiedliwość Synowi Króla. On rządzi waszym ludem prawością i potrzebującym prawością”. Ten Psalm mówi modlitwę za sprawiedliwego władcę, który rządzi mądrze i sprawiedliwość. Może to być zachęta dla tych, którzy chcą nienaruszonych i uczciwych liderów.
Rzymian 13:1-2: „Każda osoba podlega władzom wyższym; bo nie ma autorytetu, który nie pochodzi od Boga; i tych, którzy istnieją, zostali wyświęceni przez Boga. Dlatego, którzy sprzeciwiają się władzy, opiera się na wyświęceniu Boga; te Kto opierał się potępieniem. ” Ten fragment listu Pawła do Rzymian podkreśla znaczenie posłuszeństwa wobec konstytucjonalnych władz, nawet jeśli nie są doskonałe. Autor Ecclesiastes również podkreśla ten pomysł.
Izajasza 1:23: „Ich przywódcy są zbuntowani, towarzysze złodziei; wszyscy kochają łapówkę i biegają po prezentach. Nie bronią prawa sieroty, a przyczyna wdowy nie pojawia się przed nimi”. Ten werset krytykuje skorumpowanych przywódców, którzy nie oddają sprawiedliwości i martwią się tylko o wzbogacenie. Ta krytyka jest zgodna z odzwierciedleniem autora Ecclesiastes w sprawie niesprawiedliwości i bezkarności.
Izajasza 40:15: „Oto narody są jak kropla wody, która spada z wiadra i jak ziarno proszku na równowadze; wyspy są jak cienki proszek, który wznosi się”. Werset ten można postrzegać jako przypomnienie ludzkiego małości przed mocą Boga. Chociaż władcy mogą wydawać się potężne, ich znaczenie jest minimalne w obliczu boskiej wielkości.
Capítulos: