1 Król Aradu, Kananejczyk, mieszkający w Negebie, dowiedział się, że Izraelici nadciągają drogą od Atarim. Napadł na Izraela i wziął trochę ludzi do niewoli.
2 Wtedy [Izraelici] złożyli następujący ślub Panu, mówiąc: Jeśli dasz ten lud w nasze ręce, klątwą obłożymy ich miasta.
3 I wysłuchał Pan głosu Izraela wydał w ich ręce Kananejczyków. Izraelici obłożyli klątwą ich oraz ich miasta. Stąd miejscowość ta otrzymała nazwę Chorma.
4 Od góry Hor szli w kierunku Morza Czerwonego, aby obejść ziemię Edom; podczas drogi jednak lud stracił cierpliwość.
5 I zaczęli mówić przeciw Bogu i Mojżeszowi: Czemu wyprowadziliście nas z Egiptu, byśmy tu na pustyni pomarli? Nie ma chleba ani wody, a uprzykrzył się nam już ten pokarm mizerny.
6 Zesłał więc Pan na lud węże o jadzie palącym, które kąsały ludzi, tak że wielka liczba Izraelitów zmarła.
7 Przybyli więc ludzie do Mojżesza mówiąc: Zgrzeszyliśmy, szemrząc przeciw Panu i przeciwko tobie. Wstaw się za nami do Pana, aby oddalił od nas węże. I wstawił się Mojżesz za ludem.
8 Wtedy rzekł Pan do Mojżesza: Sporządź węża i umieść go na wysokim palu; wtedy każdy ukąszony, jeśli tylko spojrzy na niego, zostanie przy życiu.
9 Sporządził więc Mojżesz węża miedzianego i umieścił go na wysokim palu. I rzeczywiście, jeśli kogo wąż ukąsił, a ukąszony spojrzał na węża miedzianego, zostawał przy życiu.
10 Stamtąd ruszyli Izraelici w dalszą drogę i rozbili obóz pod Obot.
11 Od Obot ciągnęli dalej i rozbili obóz pod Ijje-Haabarim, na pustyni położonej na wschód od Moabu.
12 Stamtąd ruszyli dalej i zatrzymali się w dolinie potoku Zared.
13 I znów poszli dalej i rozłożyli się obozem po drugiej stronie rzeki Arnon, która płynie przez pustynię, biorąc początek w kraju Amorytów. Arnon bowiem stanowi granicę między Moabitami i Amorytami.
14 Dlatego powiedziane jest w księdze "Wojen Pana":
15 [Od strony] Waheb w Sufa i potoków Arnonu, pochyłość potoków ciągnących się aż do miejsca Ar, przylegająca do granicy Moabu.
16 Stamtąd [udali się] do Beer. Jest to studnia, o której powiedział Pan do Mojżesza: Zgromadź lud, a Ja mu dam wodę!
17 Śpiewali wtedy Izraelici pieśń następującą: Tryskaj, źródło! Opiewajcie je!
18 Studnia, którą kopali książęta i naczelnicy ludu drążyli berłem i swymi laskami. Z Beer [ruszyli] do Mattany,
19 z Mattany do Nachaliel, a z Nachaliel do Bamot.
20 Z Bamot do doliny, która leży w ziemi Moabu, obok góry Pisga wznoszącej się nad pustynią.
21 Następnie wysłali Izraelici posłów do Sichona, króla Amorytów, którzy mieli [mu] oznajmić:
22 Chcemy przejść przez twoją ziemię. Nie wejdziemy na pola ani do winnic i nie będziemy pili wody ze studzien. Chcemy tylko skorzystać z drogi królewskiej, póki nie przekroczymy twych granic.
23 Sichon jednak nie dał Izraelitom przejścia przez swoją ziemię. Sichon zgromadził całe swoje wojsko i skierował się ku pustyni, by zastąpić drogę Izraelitom. Przybył do Jahsa i uderzył na Izraela.
24 Izraelici jednak pobili go ostrzem miecza i zdobyli jego kraj od Arnonu aż po Jabbok, aż do kraju Ammonitów - Jazer bowiem znajduje się na granicy Ammonitów.
25 Izraelici wzięli wszystkie te miasta. Następnie osadzili się Izraelici mocno we wszystkich miastach Amorytów, w Cheszbonie i we wszystkich przynależnych doń miejscowościach.
26 Cheszbon był stolicą Sichona, króla Amorytów, który prowadził wojnę z poprzednim królem Moabu i zabrał mu cały kraj aż po Arnon.
27 Dlatego śpiewali pieśniarze: Idźcie do Cheszbonu! Niech będzie odbudowane i umocnione miasto Sichona.
28 Gdyż z Cheszbonu wyszedł ogień, płomień z miasta Sichona pochłonął Ar-Moab, panujące nad wyżynami Arnonu.
29 Biada ci, Moabie! Zgubiony jesteś, o ludu Kemosza! Dopuścił on ucieczkę twych synów i niewolę twych córek u Sichona, króla Amorytów.
30 Cheszbon wyniszczył niemowlęta aż do Dibonu, niewiasty aż do Nofach, a mężczyzn aż do Medeby.
31 Izraelici osiedlili się w kraju Amorytów.
32 Potem Mojżesz wysłał [wywiadowców] celem zbadania Jazer; zajęli je następnie wraz z przynależnymi doń miastami i wypędzili mieszkających tam Amorytów.
33 Następnie zawrócili i poszli w kierunku Baszanu. Król Baszanu, Og, wyruszył przeciw nim razem z całym swoim wojskiem, chcąc stoczyć z nimi bitwę pod Edrei.
34 Lecz Pan rzekł do Mojżesza: Nie bój się go! Dam go bowiem w twoje ręce razem z całym wojskiem i krajem. Postąpisz z nim tak, jak postąpiłeś z Sichonem, królem Amorytów, który mieszkał w Cheszbonie.
35 Pobili go oraz jego synów i cały lud, tak że nikt nie ocalał, i wzięli jego ziemię w posiadanie.
Versículos relacionados com Księga Liczb, 21:
Rozdział 21 liczb mówi historię mieszkańców Izraela po śmierci Aarona oraz o tym, jak radzili sobie z podróżą przez pustynię. Początkowo napotykali pewne trudności, takie jak brak wody i żywności, i narzekali na Boga i Mojżesza. Bóg posłał trujące węże jako karę, ale po tym, jak Mojżesz się za nich modlą, Bóg zapewnił lekarstwo. Rozdział ten mówi także bitwom, które Izrael walczył przeciwko Amorytom i podbojom ich ziemi.
Exodus 15:26: „Powiedział:„ Jeśli uważnie słuchasz głosu Pana, waszego Boga i zrobisz to, co jest właściwe w twoich oczach, jeśli usłyszysz wasze przykazania i posłusznie wszystkich wasze dekrety, nie przyniosę żadnego z nich, nie przyniosę żadnego z nich Choroby, które wywołał Egipcjanom, bo jestem Panem, który ich uzdrawia. ”„ Ten werset mówi o posłuszeństwie Bogu i obietnicy uzdrowienia, która dotyczy historii trujących węży, które zostały wysłane jako kara, ale Bóg zapewnił Bóg lekarstwo, gdy ludzie żałowali.
Powtórzonego Prawa 8:2: „Pamiętaj, jak Pan, twój Bóg, prowadził ich na pustyni przez te czterdzieści lat, aby ich upokorzyć i przetestować, aby poznać ich zamiary, jeśli będą posłuszni swoim przykazaniom”. Ten werset przypomina podróż ludu Izraela przez pustynię, w tym wydarzenia opisane w liczbach 21, i podkreśla znaczenie posłuszeństwa przykazań Boga.
Psalm 136:16-17: „Poprowadził swój lud przez pustynię; jego miłość trwa wiecznie. Pokonał potężnych królów; jego miłość trwa wiecznie”. Ten psalm opisuje wierność Boga, aby poprowadzić swój lud przez pustynię i pomóc im przezwyciężyć ich wrogów, co dotyczy bitew opisanych w liczbach 21.
Izajasza 35:6: „Wtedy kiepski wskoczy jak jelenie, a język wyciszenia będzie śpiewać z radością. Wody będą godne na pustyni i strumienie na pustyni”. Ten werset mówi o boskim uzdrowieniu i obietnicy wody na pustyni, która dotyczy historii trujących węży i braku wody na pustyni, z którymi zmagali się lud Izraela.
Jana 3:14-15: „Gdy Mojżesz podniósł węża na pustyni, tak, że syn człowieka zostanie wychowany, aby każdy, kto w niego wierzy, miał życie wieczne”. Werset ten odnosi się do historii trujących węży w liczbach 21 i wskazuje na zbawienie poprzez wiarę w Jezusa, który został podniesiony jako symbol uzdrawiania i wyzwolenia.
Capítulos: