1 Powstał szatan przeciwko Izraelowi i pobudził Dawida, żeby policzył Izraela.
2 Rzekł więc Dawid do Joaba i do książąt ludu: Idźcie, a policzcie Izraela od Beer-Szeby aż do Dan i donieście mi, abym znał ich liczbę.
3 Lecz Joab odpowiedział: Niech Pan przysporzy stokroć więcej ludu swego, niżeli go jest! Lecz, o panie mój, królu, czyż oni wszyscy nie są poddanymi mego pana? Dlaczegóż pan mój tego się domaga? Czemu ma się stać przyczyną przewinienia Izraela?
4 Jednakże rozkaz króla przemógł Joaba. Poszedł więc Joab, a obszedłszy całego Izraela, przybył do Jerozolimy.
5 Joab przekazał Dawidowi liczbę policzonego ludu. Cały Izrael liczył milion i sto tysięcy mężczyzn dobywających miecza; w Judzie zaś czterysta siedemdziesiąt tysięcy mężczyzn dobywających miecza.
6 Wśród nich Joab nie policzył Lewiego i Beniamina, ponieważ rozkaz króla był przykry dla Joaba.
7 I nie podobała się ta rzecz Bogu, więc ukarał Izraela.
8 I rzekł Dawid do Boga: Zgrzeszyłem bardzo tym, czego dokonałem. Lecz teraz daruj łaskawie winę swego sługi, bo postąpiłem bardzo nierozsądnie.
9 I odezwał się Pan do Gada, "Widzącego" Dawidowego, tymi słowami:
10 Idź i oświadcz Dawidowi te słowa: To mówi Pan: Przedkładam ci trzy rzeczy, wybierz sobie jedną z nich, a spełnię ci ją.
11 Gad przyszedł do Dawida i rzekł do niego: To mówi Pan: Wybierz sobie:
12 albo trzy lata głodu, albo trzy miesiące porażek od twoich wrogów, podczas gdy miecz nieprzyjaciół twoich będzie cię ścigał, albo też trzy dni miecza Pańskiego i zarazy w kraju, przy czym Anioł Pański będzie szerzył spustoszenie we wszystkich granicach Izraela. A teraz rozważ, c
13 I rzekł Dawid do Gada: Jestem w wielkiej rozterce. Niech wpadnę raczej w ręce Pana, bo wielkie jest Jego miłosierdzie, ale w ręce człowieka niech nie wpadnę.
14 Zesłał więc Pan zarazę na Izraela i padło z Izraela siedemdziesiąt tysięcy ludzi.
15 I posłał Bóg Anioła do Jerozolimy, aby ją wyniszczyć, lecz gdy ten dokonywał zniszczenia, wejrzał Pan i ulitował się nad nieszczęściem i rzekł do Anioła-niszczyciela: Wystarczy! Cofnij twą rękę! Stał wtedy Anioł Pański blisko klepiska Ornana Jebusyty.
16 Dawid, podniósłszy oczy, ujrzał Anioła Pańskiego, stojącego między ziemią i niebem, a w ręku jego - miecz wyciągnięty nad Jerozolimą. Dawid więc i starszyzna obleczeni w wory padli na twarze.
17 I rzekł Dawid do Boga: Czyż to nie ja rozkazałem policzyć naród? To ja zgrzeszyłem, to ja zawiniłem, a te owce cóż uczyniły? Panie, Boże mój, niechaj Twoja ręka obróci się na mnie i na dom mojego ojca, a nie na Twój lud, aby go wytracić!
18 Wtedy Anioł Pański rzekł do Gada, aby oznajmił Dawidowi, że Dawid powinien iść i wznieść ołtarz Panu na klepisku Ornana Jebusyty.
19 Dawid więc poszedł na słowo Gada, który przemawiał w imieniu Pana.
20 Ornan obrócił się i ujrzał Anioła, on i czterej synowie jego i ukryli się; Ornan młócił wtedy pszenicę.
21 Gdy Dawid przyszedł do Ornana, Ornan obejrzał się i ujrzał Dawida, a wyszedłszy z klepiska, oddał pokłon Dawidowi twarzą do ziemi.
22 Wtedy Dawid rzekł do Ornana: Odstąp mi obszar tego klepiska, a zbuduję na nim ołtarz Panu; odstąp mi je za pełną cenę, aby plaga przestała się srożyć nad ludem.
23 Rzekł Ornan do Dawida: Weź, a niech uczyni król, pan mój, co mu się wyda słuszne. Spójrz! Oddaję woły na całopalenie, sanie młockarskie jako drwa, pszenicę na ofiarę z pokarmów, wszystko to daję.
24 Król Dawid rzekł do Ornana: Nie! Muszę bowiem kupić to za pieniądze, albowiem tego, co do ciebie należy, nie wezmę dla Pana i nie złożę ofiar całopalnych, które otrzymam za darmo.
25 Dał więc Dawid Ornanowi za pole sześćset syklów złota.
26 Następnie zbudował ołtarz Panu i złożył ofiary całopalne i ofiary biesiadne. Wzywał Pana, który go wysłuchał, zsyłając ogień z nieba na ołtarz całopalenia.
27 Nakazał więc Pan Aniołowi, by schował swój miecz do pochwy.
28 W tym czasie Dawid widząc, że Pan wysłuchał go na klepisku Jebusyty Ornana, zaraz złożył tam ofiary.
29 Przybytek zaś Pański, który Mojżesz zbudował na pustyni, i ołtarz całopalenia, znajdował się wtedy na wyżynie w Gibeonie,
30 ale Dawid nie śmiał tam iść, aby radzić się Boga, ponieważ lękał się miecza Anioła Pańskiego.
Versículos relacionados com 1 Księga Kronik, 21:
1 Kronika 21 doniesień jako Dawid, zachęcany przez Szatana, zamówił spis ludności Izraela, kwestionując prawo Boże i kwestionując jego zaufanie do Boga. W rezultacie Bóg wysłał anioła, aby ukarał lud Izraela plagą. Poniżej znajduje się pięć wersetów związanych z tematami omówionymi w 1 Kronik 21:
Exodus 30:12: „Kiedy zrobisz spis ludności Izraela, każdy z nich da Panu uratowanie jego życia, gdy powiesz; Ten werset podkreśla znaczenie przestrzegania praw Bożego, w tym realizacji spisów powszechnych, aby uniknąć boskiego gniewu.
Przysłów 3:5-6: „Zaufaj Panu całego serca i nie wspieraj się we własnym zrozumieniu; Ten werset podkreśla znaczenie zaufania do Boga i posłuszeństwa wobec Niego we wszystkich okolicznościach.
Psalm 106:29-30: „Rozpoczęli go z jego czynami; i pęknięta między nimi plaga. Potem skończyła się i wstrzymała się i przestała zarazy”. Ten werset podkreśla, w jaki sposób nieposłuszeństwo wobec praw Boga może skutkować plagą, ale wstawiennictwo może przynieść ulgę.
2 Samuel 24:10: „Ale po zliczeniu ludu Dawid poczuł wyrzuty sumienia i powiedział do Pana:„ Dużo zgrzeszyłem. „Ten werset pokazuje, że nawet gdy podejmujemy złe decyzje, nadal możemy prosić Boga o przebaczenie i szukać Jego miłosierdzia.
Jakuba 4:7-8: „Dlatego poddają się Bogu. Oprzyj się diabłu, a on ucieknie od was. Zbliżają się do Boga, a on zbliża się do ciebie. Grzesznicy, oczyścicie ręce, a ty, którzy mają podzielony umysł , oczyść serce ”. Ten werset podkreśla znaczenie poddania się Bogu, oporu wobec diabła i litości za czystość serca.
Luvut: