Księga Barucha, 1

1. Oto słowa księgi, którą w Babilonie napisał Baruch, syn Neriasza, syna Machsejasza, syna Sedecjasza, syna Asadiasza, syna Chilkiasza,

Aiheeseen liittyvät säkeet Księga Barucha, 1:

Baruc 1 to rozdział Starego Testamentu, który przedstawia modlitwę wyznania narodu żydowskiego po zniszczeniu Jerozolimy i świątyni przez króla Nabuchodonozara z Babilonu. Uznają, że katastrofa była konsekwencją nieposłuszeństwa wobec Boga i proszą o przebaczenie za ich grzechy. Poniżej znajduje się pięć wersetów z innych książek biblijnych, które odnoszą się do tematów omówionych w Baruc 1:

2 Kroniki 36:15-16: „A Pan Bogu Jego rodziców posłał im uporczywe ostrzeżenie przez Jego posłańców, ponieważ miał współczucie dla swego ludu i ich mieszkania. Ale kpią z posłańców Boga, Jego słowa i motoryzowali za swoich proroków , dopóki gniew Pana zapalił się przeciwko swemu ludowi i nie było już żadnego lekarstwa ”. Ten werset pokazuje, jak Bóg ostrzegł lud Jerozolimy przez proroków, ale nie słyszeli i dlatego ponieśli konsekwencje.

Lamentacje 1:8: „Jerozolima popełniła ciężki grzech; więc stała się przedmiotem kpiny; wszyscy, którzy ją uhonorowali teraz, ponieważ widzieli jej nagość; ona z kolei jęczy i odwraca się z plecami”. Ten werset pokazuje, w jaki sposób Jeruzalem doznał upokorzenia z powodu swego nieposłuszeństwa wobec Boga.

Psalm 106:6-7: „Grzeszamy, podobnie jak nasi rodzice, popełniliśmy niegodziwości i zło. Nasi rodzice w Egipcie nie zwracali uwagi na wasze cuda; nie pamiętali mnóstwa twoich miłosierni; Przeciwnie, zbuntowali się obok Morze, Morze Czerwone ”. Werset ten uznaje, że lud Boży powtarzał grzechy swoich przodków i nie ceni Boga.

Ezechiel 20:13: „Ale dom Izraela zbuntował się przeciwko mnie na pustyni, nie podążali za mną i odrzucili moje prawa. Ci, którzy je obserwują, będą żyć dla nich; ale ci, którzy ich gardzą, umrą z nich”. Ten werset pokazuje, w jaki sposób nieposłuszeństwo wobec praw Boga spowodowało śmierć i zniszczenie ludzi.

Izajasza 64:10-11: „Wasze święte miasta stały się pustynią; Syjon stał się pustynią, Jeruzalem jest opuszczony. Nasz święty i chwalebny dom, w którym chwalili nasi rodzice, został pochłonięty przez ogień; wszystko, co było dla nas cenne, stało się ruinami . " Ten werset podkreśla smutek i spustoszenie, które ludzie odczuwali, gdy Jeruzalem i świątynia zostały zniszczone.