1 Tak mówi Pan Bóg: Brama dziedzińca wewnętrznego, zwrócona ku wschodowi, winna być przez sześć dni tygodnia zamknięta, natomiast w dniu szabatu winna być otwarta; także w czasie nowiu winna być otwarta.
2 Władca winien przyjść od zewnątrz przez przedsionek bramy i zatrzymać się u skraju bramy. Następnie kapłani winni złożyć jego całopalenie i ofiarę pojednania, on zaś sam winien modlić się na progu bramy, a następnie wyjść; brama zaś winna być zamknięta aż do wieczora.
3 Również i ludność kraju winna u przedsionka bramy oddać pokłon Panu w dni szabatu i w czasie nowiu.
4 Ofiara zaś całopalna, którą władca składa Panu, winna w dniu szabatu składać się z sześciu baranków bez skazy i jednego barana bez skazy.
5 W dodatku ofiara pokarmowa z jednej efy na barana i [jedna] ofiara na baranki w ilości dowolnej oraz jeszcze hin oliwy na efę.
6 Na dzień nowiu ma to być jeden młody cielec bez skazy, sześć baranków i jeden baran, mają być one bez skazy.
7 I jedną efę na młodego cielca, i jedną efę na barana ma on złożyć jako ofiarę z pokarmów, a na baranki w ilości dowolnej oraz jeden hin oliwy na efę.
8 A kiedy przychodzi władca, winien on wejść przez przedsionek bramy i wyjść znowu tą samą drogą.
9 A kiedy ludność kraju podczas uroczystości zjawia się przed Panem, to ten, który wszedł przez bramę północną, aby oddać pokłon, winien wyjść przez bramę południową, a kto wszedł przez bramę południową, winien znów wyjść przez bramę północną. Nikt nie powinien wracać tą samą bramą, przez którą wszedł, lecz winien wyjść
10 Władca winien być pośrodku nich. Kiedy oni przychodzą, winien i on przyjść, a gdy idą, winien i on iść.
11 A w czasie świąt i uroczystości obok ofiary z młodego cielca złoży on ofiarę pokarmową z jednej efy i obok ofiary z barana - z jednej efy; obok baranków zaś - według jego uznania, a do tego hin oliwy na efę.
12 A kiedy władca chce złożyć dobrowolną ofiarę - czy to całopalenie, czy dobrowolną ofiarę biesiadną Panu, to niech otworzą mu tę bramę, którą wychodzi się ku wschodowi, i niech złoży swoje całopalenie i ofiarę biesiadną tak, jak to czyni w szabat, a potem winien wyjść i niech zamkną bramę po jego odejściu.
13 Każdego dnia winien on złożyć Panu jednorocznego baranka bez skazy jako całopalenie, winien go złożyć każdego rana.
14 A jako ofiarę pokarmową winien każdego rana dodać jedną szóstą efy i jedną trzecią hinu oliwy, aby pokropić najczystszą mąkę jako ofiarę z pokarmów dla Pana. Niech to będzie ustawą wieczystą!
15 Tak winno się każdego rana składać owcę i ofiarę pokarmową, i oliwę - jako ofiarę ustawiczną.
16 Tak mówi Pan Bóg: Jeżeli władca jednemu ze swych synów chce coś podarować ze swego dziedzictwa, to winno to należeć do jego synów, ma być ich własnością dziedziczną.
17 Kiedy zaś chce on podarować coś ze swego dziedzictwa jednemu ze swych sług, to winno to należeć do niego aż do chwili jego wyzwolenia, a potem ma wrócić do władcy, tylko dziedzictwo jego synów ma do nich należeć.
18 Władcy nie wolno nic zabrać z dziedzictwa ludu, odzierając go gwałtem z jego własności. Ze swojej własności może on dać dziedzictwo swoim synom, tak jednak, aby nikt z mego ludu nie został pozbawiony swej własności.
19 Następnie przeprowadził mnie przez wejście, znajdujące się po stronie bramy, do świętych sal, przeznaczonych dla kapłanów, które znajdowały się po stronie północnej. I oto tu było miejsce - w najbardziej do tyłu wysuniętym rogu po stronie zachodniej.
20 I rzekł do mnie: To jest miejsce, gdzie kapłani będą gotować swoje ofiary zadośćuczynienia i przebłagalne, oraz będą piec ofiary z pokarmów, aby nie musieli ich wynosić do zewnętrznego dziedzińca uświęcając przez to lud.
21 Następnie zaprowadził mnie do dziedzińca zewnętrznego i kazał mi przejść koło czterech rogów dziedzińca. I oto w każdym rogu dziedzińca były małe dziedzińce.
22 W czterech rogach dziedzińca były małe dziedzińce, długie na czterdzieści łokci i szerokie na trzydzieści łokci. Wszystkie cztery miały ten sam wymiar.
23 A dokoła tych czterech biegł mur, a poniżej, tuż przy murze, były umieszczone paleniska.
24 Rzekł On do mnie: To są miejsca na gotowanie, gdzie słudzy świątyni mają gotować żertwy ludu.
Versículos relacionados com Księga Ezechiela, 46:
Ezechiel Rozdział 46 opisuje prawa i regulacje związane z kultem świątyni, które zostaną odbudowane w przyszłości. Szczegółowe instrukcje obejmują drzwi, które należy otworzyć i zamykać, gdy należy przedstawić oferty oraz działania książąt. Poniżej znajduje się pięć wersetów związanych z tematami omówionymi w tym rozdziale:
1 Kroniki 23:30 - „Powinni stać każdego ranka, aby podziękować i chwalić Pana. I zrobili to samo po południu”. Ten fragment opisuje codzienne kult, który miał miejsce w świątyni, podobnie jak szczegółowe instrukcje w Ezechiela 46.
Kapłańca 19:30 - „Zachowaj moje soboty i czcz moje sanktuarium. Jestem Panem”. Ten fragment podkreśla znaczenie utrzymywania szabatu i czci sanktuarium Boga, zasad podkreślonych w Ezechiela 46.
Exodus 29:38-39 -„Właśnie to będą musieli regularnie oferować na ołtarzu: dwa jedne jagnięta, jeden rano i jeden o zmierzchu. Z pierwszym jagnięcą oferują również dwa litry mąki zmieszane z mieszanką z mąką zmieszaną litr oliwy z oliwek i oferta dwóch litrów wina. ” Ten fragment mówi o ofertach, które były regularnie prezentowane na ołtarzu świątynnym, temat, który został poruszony w Ezechiela 46.
2 Kroniki 33:15-16 - „I usunął obcych bogów i bożka ze świątyni Pana i wszystkie ołtarze, które zbudowały na górze świątynnej. Potem zauważył ołtarz Pana i ofiarował poświęcenie pokoju i pokoju Święto Dziękczynienia. " Ten fragment opisuje przywrócenie kultu w świątyni Jeruzalem, podobnie jak opisane w Ezechiela 46.
Malachi 1:14 - „Cholera, bądź oszukuje, który, mając mężczyznę w swoim stadzie, złoży ślub, a następnie ofiaruje Panu wadliwemu zwierzęciu! Bo jestem wielkim królem, mówi Pan gospodarzy, a moje imię obawia się między nimi narody. " Ten fragment podkreśla znaczenie ofiarowania Boga poświęceń i odpowiednich ofiar, zasady podkreślonej w Ezechiela 46.
Luvut: