1 Zgnębiony duch - minęły dni, tylko grób mi pozostaje.
2 Czyż nie naśmiewcy są ze mną? Od szyderstw mam noce bezsenne.
3 Ty sam racz zastaw przechować, bo któż chce za mnie poręczyć?
4 Zamknąłeś ich umysł przed rozsądkiem, nie dopuścisz do ich triumfu.
5 Zwołano bliskich do podziału, a mdleją oczy własnych dzieci.
6 Wydano mnie ludziom na pośmiewisko, jestem w ich oczach wyrzutkiem.
7 Moje oko przyćmione od bólu, członki me wyschły jak cień.
8 Sprawiedliwi są tym przerażeni, uczciwi na złych się gniewają;
9 bogobojni pewniejsi swej drogi, kto ręce ma czyste, mocniejszy.
10 Wy wszyscy, nawróćcie się, przyjdźcie! Mędrca wśród was nie znajduję.
11 Minęło już życie, z nim plany i dążenia mojego serca.
12 Noc chcą zamienić na dzień: światło jest bliżej niż ciemność.
13 Mam ufać? Szeol mym domem, w ciemności rozścielę swe łoże,
14 grobowi powiem: Mój ojcze! Matko ma, siostro! - robactwu.
15 Właściwie, po cóż nadzieja, kto przedmiot ufności zobaczy?
16 Czy zejdzie do królestwa Szeolu? Czy razem do ziemi pójdziemy?
Versículos relacionados com Księga Hioba, 17:
W rozdziale 17 pracy bohater nadal opłakuje swoją trudną sytuację i brak nadziei, jaką czuje o przyszłości. Czuje się pogardzany przez swoich przyjaciół i opuszczony przez Boga. Poniżej znajduje się pięć wersetów związanych z tematami omówionymi w tym rozdziale:
Psalm 88:8: „Wyrzuciłem znajomych z twoich oczu; zrobiłem dla nich horror. Jestem zamknięty i nie mogę odejść”. Ten werset przedstawia samotność, jaką odczuwa praca i sposób, w jaki odszedł od swoich znajomych z powodu cierpienia, przez które przechodzi.
Izajasza 53:3: „Został pogardzany, a najbardziej odrzucony wśród ludzi, człowieka bólu i doświadczony w pracy; i jako jeden z których mężczyźni ukryli twarz, był pogardzany, a my wcale tego nie zrobiliśmy. " Ten werset mówi o tym, jak Job jest pogardzany i odrzucony przez jego przyjaciół, a nawet Boga.
Psalm 88:15: „Jestem zaniepokojony i mam zamiar umrzeć z powodu mojej młodości; noszę na mnie przerażenia, które prowokuję, i jestem całkowicie zdesperowany”. Ten werset opisuje desperacki stan Hioba, który uważa, że od czasu swojej młodości niosą ciężar cierpienia.
Lamentacje 3:18: „Powiedział, że moja siła i moja nadzieja zostały pochłonięte w Panu”. Job uważa, że stracił całą swoją siłę i nadzieję, szczególnie w odniesieniu do Boga, i że nie ma nic więcej do trzymania.
Psalm 22:14: „Jestem wylany jako woda, a wszystkie moje kości są zaniepokojone; moje serce jest jak wosk, stopione na środku moich jelita”. Ten werset ilustruje słabość fizyczną i emocjonalną, którą odczuwa Hiob, porównując ją z wodą i stopionym woskiem.
Luvut: