1 A gdy to usłyszeli ci, którzy byli jeszcze w namiotach, zdumieli się wobec tego zdarzenia.
2 Ogarnął ich lęk i drżenie, i nie było człowieka stojącego obok swego sąsiada, ale uciekali wszyscy po wszystkich drogach na dolinie i na górze.
3 Także i ci, którzy obozowali na wzgórzach wokoło Betulii, rzucili się do ucieczki. Wtedy to dopiero synowie Izraela, każdy mąż zdolny do walki, rzucili się na nich.
4 A Ozjasz wysłał posłów do Baitomestaim, do Bebai, Chobai i Kola, i na całą ziemię Izraela, aby zawiadomili o tym, co się stało, i aby wszyscy ruszyli na nieprzyjaciół, i rozgromili ich.
5 Skoro tylko Izraelici to usłyszeli, wszyscy jednomyślnie uderzyli na nich i ścigali ich aż po Chobę. Przybyli także mieszkańcy Jerozolimy i wszyscy z krainy górskiej, ponieważ ich też powiadomiono o tym, co się stało w obozie ich wrogów. Także Gileadczycy i Galilejczycy uderzyli na nich z wielką siłą z boku i ścigali ich, aż przybyli do Damaszku i w jego okolice.
6 Inni mieszkańcy Betulii napadli na obóz asyryjski, zabrali z niego łupy i bardzo się wzbogacili.
7 Ci zaś Izraelici, którzy powrócili z pogromu, zawładnęli tym, co jeszcze pozostało. Wioski i osiedla w górach i na dolinie zdobyły wielkie łupy. Było ich bowiem ogromne mnóstwo.
8 A arcykapłan Joakim i Rada Starszych Izraela, która mieszka w Jerozolimie, przybyli obejrzeć dobrodziejstwa, które Pan wyświadczył Izraelowi, oraz zobaczyć Judytę i złożyć jej życzenia pokoju.
9 A gdy przyszli do niej, wszyscy jednomyślnie wysławiali ją i mówili: Tyś wywyższeniem Jeruzalem, tyś chlubą wielką Izraela, tyś wielką dumą naszego narodu.
10 Tyś wszystko to ręką swoją uczyniła, dobrze zasłużyłaś się Izraelowi, i spodobało się to Bogu. Niech cię Pan Wszechmogący błogosławi na wieczne czasy! A cały lud odpowiedział: Niech tak będzie!
11 A cały naród łupił jeszcze obóz przez trzydzieści dni. Judycie dali namiot Holofernesa, wszystkie jego srebrne naczynia, łoża, miednice i wszystkie jego sprzęty. A ona przyjęła to, nałożyła na swego muła, zaprzęgła swoje wozy i załadowała to wszystko na nie.
12 Zgromadziły się też wszystkie kobiety izraelskie, aby ją zobaczyć, i błogosławiły ją, i tańczyły wokół niej, a ona wzięła w ręce gałązki i podała kobietom, które jej towarzyszyły.
13 Potem uczyniły sobie wieńce oliwne, ona i jej towarzyszki. I tańcząc szła przed całym ludem, prowadząc ze sobą wszystkie kobiety. Przyłączyli się też do nich wszyscy mężowie izraelscy i uzbrojeni, z wieńcami na głowach, i śpiewali głośno hymny.
14 Judyta rozpoczęła przed całym Izraelem tę pieśń pochwalną, a lud cały wtórował jej w tym wychwalaniu.
Versículos relacionados com Księga Judyty, 15:
Sędzia 15 opowiada o zwycięstwie Judith nad armią asyryjską prowadzoną przez Holofernesa. Może ściskać Holofernesa podczas spania, powodując dezorganizację armii wroga i jego późniejszą porażkę Izraelitów prowadzonych przez Oziasza. Poniżej znajduje się pięć wersetów związanych z tematami omówionymi w Sędzimie 15:
Sędziowie 4:21: „Potem Jael, żona Hébera, podniósł młot z jego ręki i poszedł cicho do Sisery i wbił swój udział w jego głowie, i głosił go na ziemię, gdy był głęboko uśpiony z zmęczeniem. Więc on on zmarł. " Tak jak Jaelowi udało się zabić Siserę, wroga generał, podczas gdy on spał, Sędziowi udaje się ścięcie Holofernesa, przywódcy armii asyryjskiej, podczas gdy on spał.
Wyjście 15:3: „Pan jest wojownikiem; Pan jest Jego Imą”. Zwycięstwo Sędziów jest kolejną demonstracją Bożej mocy jako wojownika i obrońcy Jego ludu.
Psalm 68:1: „Bóg wstaje, jego wrogowie są rozproszeni, a jego przeciwnicy uciekają przed nim”. Ten werset opisuje zwycięstwo Boga nad Jego wrogami, które jest podobne do zwycięstwa Sędziów nad Holofernesem i armią asyryjską.
Izajasza 41:10: „Nie bój się, bo jestem z tobą; nie bądź przerażony, bo jestem twoim Bogiem. Wzmocniam cię i pomogę; trzymam cię moją zwycięską prawą ręką”. Sędzia mógł znaleźć odwagę i siłę, aby zmierzyć się z armią asyryjską, wiedząc, że Bóg jest z nią i pomoże jej wygrać.
Joshua 1:9: „Czy nie nakazałem ci być silnym i odważnym? Nie bój się ani nie dalej, bo Pan, wasz bóg, będzie z wami, gdziekolwiek pójdziesz”. Werset ten zachęca Joshua do poprowadzenia ludu Izraela do ziemi obiecanej i mógł służyć jako inspiracja dla sędziego, który doprowadził swój lud do zwycięstwa przeciwko Asyryjczykom.
Luvut: