Księga Kapłańska, 24

11. Syn Izraelitki zbluźnił przeciwko Imieniu i przeklął je. Przyprowadzono go do Mojżesza. Matka jego nazywała się Szelomit, córka Dibriego z pokolenia Dana.

Aiheeseen liittyvät säkeet Księga Kapłańska, 24:

Rozdział 24 Księgi Księgi Kapłańskiej dotyczy praw otaczających oliwę z oliwek i chleba propozycji, a także karę dla tych, którzy bluźnieją imię Boga. Wybrane wersety są następujące:

Exodus 27:20-21: „Zamówisz także dzieci Izraela, aby przyniósł ci czystą oliwę z oliwek, pobitą do żyrandola, aby nieustannie trzymać lampę., Aaron i jego dzieci piwnica, od popołudnia do rana, Przed Panem; jest to wieczny status dla jego pokoleń, od synów Izraela ”. Ten werset zajmuje się użyciem czystej oliwy z oliwek, aby nieustannie utrzymywać lampę żyrandola, jako symbol obecności Boga wśród ludzi.

Exodus 25:30: „A ty połoczysz go na chlebie propozycji na stole przed moją twarzą w sposób ciągły”. Werset ten odnosi się do chleba propozycji umieszczonej na stole w sanktuarium jako ciągła oferta Bogu.

Kapłańca 24:11-12: „A syn Izraelitów Bluźnił się imieniem Pana i przeklął go; potem przynieśli go do Mojżesza (a jego matka nazywała się Selomite, córka DiBri z plemienia). Ułóż go w więzieniu, dopóki wyrok został ogłoszony przez usta Pana. ” Werset ten opisuje karę dla tych, którzy bluźniesz imię Pana, które jest aresztowaniem, dopóki wyrok nie zostanie ogłoszony.

Mateusza 12:31-32: „Dlatego mówię wam, cały grzech i bluźnierstwo wybaczą sobie ludziom, ale bluźnierstwo przeciwko Duchowi nie zostanie wybaczone ludziom. A jeśli jakieś słowo przeciwko Synu Człowieczego, żeby to zrobić Bądź „Wybaczono; ale jeśli ktokolwiek przemawia przeciwko Duchowi Świętego, nie zostanie mu wybaczone, ani w tym stuleciu, ani w przyszłości”. Werset ten odnosi się do grzechu bluźnierstwa przeciwko Duchowi Świętym, który jest uważany za niewybaczalny grzech.

Jakuba 1:26: „Jeśli ktoś zajmie się religijnym i nie powstrzymuje się nad językiem, ale oszukuje swoje serce, jego religia jest próżna”. Ten werset podkreśla znaczenie kontrolowania języka, a nie bluźnierowanego lub wprowadzającego w błąd sposobu, aby religia nie była na próżno.