Księga Psalmów, 57

9. Zbudź się, duszo moja, zbudź, harfo i cytro! Chcę obudzić jutrzenkę.

Aiheeseen liittyvät säkeet Księga Psalmów, 57:

Psalm 57 to modlitwa Dawida, gdy uciekł z Saula i ukrył się w jaskini. Wzywa Boga o pomoc i ochronę, uznając, że tylko on jest w stanie go uratować. Dawid wyraża swoje zaufanie do Boga i swoją wierność i prosi Go, aby wysłał Jego miłosierdzie i prawdę. Poniżej znajduje się pięć wersetów związanych z tematami omówionymi w Psalmie 57:

Psalm 7:10: „Moja tarcza jest w Bogu, która zbawia proste serca”. Dawid ufa Bogu, aby go chronić i zbawić.

Psalm 18:2: „Pan jest moją skałą, moją fortecą i moim wyzwoleniem; mój Bóg jest moją skałą, w której schronię. On jest moją tarczą i mocą, która mnie ratuje, moja wieża”. Dawid uznaje, że tylko Bóg może go chronić i ocalić, a on jest jego fortecą i schronieniem.

Psalm 31:3: „Bo jesteś moją skałą i moją fortecą; ze względu na twoje imię, poprowadź mnie i poprowadź mnie”. Dawid ufa Bogu, aby go poprowadzi i chroni go ze względu na Jego imię.

Psalm 46:1: „Bóg jest naszym schronieniem i naszą fortecą, pomoc zawsze obecna w przeciwnościach”. Dawid znajduje schronienie w Bogu, ufając, że jest obecną pomocą w czasach przeciwności.

Psalm 59:9: „O mojej sile, to w tobie ufam; ty, Boże, jesteś moim schronieniem”. Dawid ufa Bogu jako Jego sile i schronieniu, uznając, że tylko on jest w stanie go ocalić.