Löydetty 130 Tulokset: narodu
wtedy przeciwstawił się Szymon i walczył w obronie swojego ludu, a nawet oddał dużą część swojego majątku, ażeby uzbroić żołnierzy należących do wojska swego narodu i żeby im żołd wypłacić. (1 Machabejska 14, 32)
Teraz jestem już stary. Wy zaś dzięki miłosierdziu [Bożemu] jesteście w odpowiednim wieku. Stańcie na moim miejscu i na miejscu mojego brata. Wyjdźcie na wojnę w obronie naszego narodu, a pomoc z Nieba niech będzie z wami! (1 Machabejska 16, 3)
udał się do króla nie po to, aby być oskrażycielem rodaków, ale mając na uwadze dobro ogólne, a zwłaszcza całego narodu. (2 Machabejska 4, 5)
Oto właśnie dlaczego ta świątynia uczestniczyła w nieszczęciach narodu, a potem w jego szczęściu. Opuszczona wskutek gniewu Wszechmocnego, ponownie była przywrócona do pełnej swej chwały, gdy wielki Pan został przebłagany. (2 Machabejska 5, 20)
W ten sposób więc zakończył życie, a swoją śmiercią pozostawił nie tylko dla młodzieży, lecz także dla większości narodu przykład szlachetnego usposobienia i pomnik cnoty. (2 Machabejska 6, 31)
Kiedy Machabeuszowi doniesiono o tym, co się stało, zebrał przywódców narodu i wniósł oskarżenie, że braci sprzedano za pieniądze, uwalniając nieprzyjaciół, którzy będą przeciwko nim walczyć. (2 Machabejska 10, 21)
Dziękowali więc im i prosili, aby również na przyszłość byli dla ich narodu życzliwi. Do Jerozolimy przybyli krótko przed Świętem Tygodni. (2 Machabejska 12, 31)
To powiedziawszy odszedł. Kapłani zaś wyciągnęli ręce do nieba i wzywali Tego, który zawsze walczył w obronie swojego narodu. Tak się modlili: (2 Machabejska 14, 34)
wielu mądrych to zbawienie świata, a król rozumny to szczęście narodu. (Księga Mądrości 6, 24)
Ona wyrwała lud święty, plemię nienaganne, spośród narodu ciemięzców. (Księga Mądrości 10, 15)
Panowanie przechodzi od narodu do narodu przez krzywdy, bezprawia, pieniądze. (Mądrość Syracha 10, 8)
Dla każdego narodu ustanowił rządcę, ale Izrael jest działem Pana. (8p) Jego to jako pierworodnego karmi karnością, a udzielając światła miłości nie opuszcza go. (Mądrość Syracha 17, 17)