Löydetty 293 Tulokset: obiecał ziemia

• Niebo jest moją stolicą, a ziemia podnóżkiem stóp moich. Jakiż dom zbudujecie Mi, mówi Pan, albo gdzież miejsce odpoczynku mego? (Dzieje Apostolskie 7, 49)

• i był przekonany, że mocen jest On również wypełnić, co obiecał. (List do Rzymian 4, 21)

• Pańska bowiem jest ziemia i wszystko, co ją napełnia. (1 List do Koryntian 10, 26)

• Ziemia zaś, która pije deszcz często na nią spadający i rodzi użyteczne rośliny dla tych, którzy ją uprawiają, otrzymuje błogosławieństwo od Boga. (List do Hebrajczyków 6, 7)

• Głos Jego wstrząsnął wówczas ziemią, a teraz obiecuje mówiąc: Jeszcze raz wstrząsnę nie tylko ziemią, ale i niebem. (List do Hebrajczyków 12, 26)

• I znów błagał, i niebiosa spuściły deszcz, a ziemia wydała swój plon. (List Jakuba 5, 18)

• Nie wiedzą bowiem ci, którzy tego pragną, że niebo było od dawna i ziemia, która z wody i przez wodę zaistniała na słowo Boże, (2 List Piotra 3, 5)

• Jak złodziej zaś przyjdzie dzień Pański, w którym niebo ze świstem przeminie, gwiazdy się w ogniu rozsypią, a ziemia i dzieła na niej zostaną znalezione. (2 List Piotra 3, 10)

• A nie mógł nikt - na niebie ani na ziemi, ani pod ziemią - otworzyć księgi ani na nią patrzeć. (Apokalipsa Św. Jana 5, 3)

• A wszelkie stworzenie, które jest w niebie i na ziemi, i pod ziemią, i na morzu, i wszystko, co w nich przebywa, usłyszałem, jak mówiło: Zasiadającemu na tronie i Barankowi błogosławieństwo i cześć, i chwała, i moc, na wieki wieków! (Apokalipsa Św. Jana 5, 13)

• Lecz ziemia przyszła z pomocą Niewieście i otworzyła ziemia swą gardziel, i pochłonęła rzekę, którą Smok ze swej gardzieli wypuścił. (Apokalipsa Św. Jana 12, 16)

• I ujrzałem jedną z jej głów jakby śmiertelnie zranioną, a rana jej śmiertelna została uleczona. A cała ziemia w podziwie powiodła wzrokiem za Bestią; (Apokalipsa Św. Jana 13, 3)