Löydetty 284 Tulokset: sucha ziemia

• I oto gdy Dawid dotarł do szczytu góry, gdzie oddawano pokłon Bogu, wyszedł naprzeciw niego Chuszaj Arkijczyk, mający na sobie podarte odzienie, a głowę posypaną ziemią. (2 Księga Samuela 15, 32)

• I tak Dawid posuwał się naprzód wraz ze swymi ludźmi. Szimei natomiast szedł zboczem wzniesienia obok i przeklinał, ciskając kamieniami i rzucając ziemią. (2 Księga Samuela 16, 13)

• Absalom natknął się na sługi Dawida. Jechał na mule. Muł zapuścił się pod konary wielkiego terebintu. Absalom zaczepił głową o dąb i zawisł między niebem a ziemią - muł natomiast dalej popędził. (2 Księga Samuela 18, 9)

• Zatrzęsła się i zadrżała ziemia. Posady niebios się poruszyły, zatrzęsły się, bo On zapłonął gniewem. (2 Księga Samuela 22, 8)

• Potem cały lud wszedł za nim na górę, przy dźwięku fletów okazywał radość tak wielką, że aż ziemia drżała od ich okrzyków. (1 Księga Królewska 1, 40)

• Ben-Chesed w Arubot, do którego należało Soko i cała ziemia Chefer. (1 Księga Królewska 4, 10)

• Powiedział więc: Cóż to są za miasta te, które mi dałeś, mój bracie? Dlatego nazwał je Ziemią Kabul po dziś dzień. (1 Księga Królewska 9, 13)

• Mieszkańcy miasta mówili do Elizeusza: Patrz! Położenie miasta jest miłe, jak ty, panie mój, widzisz, lecz woda jest niezdrowa, a ziemia nie daje płodów. (2 Księga Królewska 2, 19)

• Eberowi urodzili się dwaj synowie: imię jednego Peleg, gdyż za jego dni ziemia została podzielona, a imię brata jego - Joktan. (1 Księga Kronik 1, 19)

• Niech cieszy się niebo i ziemia raduje. Mówcie wśród pogan: Pan jest królem. (1 Księga Kronik 16, 31)

• Niech tak się uradują drzewa leśne w obliczu Pana, bo nadchodzi, aby rządzić ziemią. (1 Księga Kronik 16, 33)

• Dawid, podniósłszy oczy, ujrzał Anioła Pańskiego, stojącego między ziemią i niebem, a w ręku jego - miecz wyciągnięty nad Jerozolimą. Dawid więc i starszyzna obleczeni w wory padli na twarze. (1 Księga Kronik 21, 16)