Löydetty 227 Tulokset: Hominum
Dominus de cælo prospexit super filios hominum, ut videat si est intelligens, aut requirens Deum. (Liber Psalmorum 13, 2)
Ut non loquatur os meum opera hominum: propter verba labiorum tuorum, ego custodivi vias duras. (Liber Psalmorum 16, 4)
Fructum eorum de terra perdes, et semen eorum a filiis hominum, (Liber Psalmorum 20, 11)
Ego autem sum vermis, et non homo ; opprobrium hominum, et abjectio plebis. (Liber Psalmorum 21, 7)
Quam magna multitudo dulcedinis tuæ, Domine, quam abscondisti timentibus te ; perfecisti eis qui sperant in te in conspectu filiorum hominum ! (Liber Psalmorum 30, 20)
Abscondes eos in abscondito faciei tuæ a conturbatione hominum ; proteges eos in tabernaculo tuo, a contradictione linguarum. (Liber Psalmorum 30, 21)
De cælo respexit Dominus ; vidit omnes filios hominum. (Liber Psalmorum 32, 13)
quemadmodum multiplicasti misericordiam tuam, Deus. Filii autem hominum in tegmine alarum tuarum sperabunt. (Liber Psalmorum 35, 8)
Speciosus forma præ filiis hominum, diffusa est gratia in labiis tuis: propterea benedixit te Deus in æternum. (Liber Psalmorum 44, 3)
quique terrigenæ et filii hominum, simul in unum dives et pauper. (Liber Psalmorum 48, 3)
Deus de cælo prospexit super filios hominum, ut videat si est intelligens, aut requirens Deum. (Liber Psalmorum 52, 3)
et eripuit animam meam de medio catulorum leonum. Dormivi conturbatus. Filii hominum dentes eorum arma et sagittæ, et lingua eorum gladius acutus. (Liber Psalmorum 56, 5)