Löydetty 159 Tulokset: Genealogy Ahazia regnavit

  • super filios autem Israël qui habitabant in civitatibus Juda regnavit Roboam (Liber II Paralipomenon 10, 17)

  • confortatus est igitur rex Roboam in Hierusalem atque regnavit quadraginta autem et unius anni erat cum regnare cœpisset et decem septemque annis regnavit in Hierusalem urbe quam elegit Dominus ut confirmaret nomen suum ibi de cunctis tribubus Israël nomenque matris ejus Naama Ammanitis (Liber II Paralipomenon 12, 13)

  • et dormivit Roboam cum patribus suis sepultusque est in civitate David et regnavit Abia filius ejus pro eo (Liber II Paralipomenon 12, 16)

  • anno octavodecimo regis Hieroboam regnavit Abia super Judam (Liber II Paralipomenon 13, 1)

  • tribus annis regnavit in Hierusalem nomenque matris ejus Michaja filia Urihel de Gabaa et erat bellum inter Abia et Hieroboam (Liber II Paralipomenon 13, 2)

  • et abstulit e cunctis urbibus Juda aras et fana et regnavit in pace (Liber II Paralipomenon 14, 5)

  • regnavit autem Josaphat filius ejus pro eo et invaluit contra Israël (Liber II Paralipomenon 17, 1)

  • regnavit igitur Josaphat super Judam et erat triginta quinque annorum cum regnare cœpisset viginti autem et quinque annis regnavit in Hierusalem nomen matris ejus Azuba filia Selachi (Liber II Paralipomenon 20, 31)

  • triginta duo annorum erat Joram cum regnare cœpisset et octo annis regnavit in Hierusalem (Liber II Paralipomenon 21, 5)

  • triginta duum annorum fuit cum regnare cœpisset et octo annis regnavit in Hierusalem ambulavitque non recte et sepelierunt eum in civitate David verumtamen non in sepulchro regum (Liber II Paralipomenon 21, 20)

  • filius quadraginta duo annorum erat Ochozias cum regnare cœpisset et uno anno regnavit in Hierusalem nomen matris ejus Otholia filia Amri (Liber II Paralipomenon 22, 2)

  • fuit ergo cum eis in domo Dei absconditus sex annis quibus regnavit Otholia super terram (Liber II Paralipomenon 22, 12)


“É doce o viver e o penar para trazer benefícios aos irmãos e para tantas almas que, vertiginosamente, desejam se justificar no mal, a despeito do Bem Supremo.” São Padre Pio de Pietrelcina