Löydetty 1201 Tulokset: Vobis
a vobis enim diffamatus est sermo Domini non solum in Macedonia et in Achaja sed in omni loco fides vestra quæ est ad Deum profecta est ita ut non sit nobis necesse quicquam loqui (Epistula I ad Thessalonicenses 1, 8)
nec quærentes ab hominibus gloriam neque a vobis neque ab aliis (Epistula I ad Thessalonicenses 2, 6)
ita desiderantes vos cupide volebamus tradere vobis non solum evangelium Dei sed etiam animas nostras quoniam carissimi nobis facti estis (Epistula I ad Thessalonicenses 2, 8)
memores enim estis fratres laborem nostrum et fatigationem nocte et die operantes ne quem vestrum gravaremus prædicavimus in vobis evangelium Dei (Epistula I ad Thessalonicenses 2, 9)
vos testes estis et Deus quam sancte et juste et sine querella vobis qui credidistis fuimus (Epistula I ad Thessalonicenses 2, 10)
ideo et nos gratias agimus Deo sine intermissione quoniam cum accepissetis a nobis verbum auditus Dei accepistis non ut verbum hominum sed sicut est vere verbum Dei qui operatur in vobis qui credidistis (Epistula I ad Thessalonicenses 2, 13)
nos autem fratres desolati a vobis ad tempus horæ aspectu non corde abundantius festinavimus faciem vestram videre cum multo desiderio (Epistula I ad Thessalonicenses 2, 17)
nam et cum apud vos essemus prædicebamus vobis passuros nos tribulationes sicut et factum est et scitis (Epistula I ad Thessalonicenses 3, 4)
nunc autem veniente Timotheo ad nos a vobis et adnuntiante nobis fidem et caritatem vestram et quia memoriam nostri habetis bonam semper desiderantes nos videre sicut nos quoque vos (Epistula I ad Thessalonicenses 3, 6)
ideo consolati sumus fratres in vobis in omni necessitate et tribulatione nostra per vestram fidem (Epistula I ad Thessalonicenses 3, 7)
quam enim gratiarum actionem possumus Deo retribuere pro vobis in omni gaudio quo gaudemus propter vos ante Deum nostrum (Epistula I ad Thessalonicenses 3, 9)
vos autem Dominus multiplicet et abundare faciat caritatem in invicem et in omnes quemadmodum et nos in vobis (Epistula I ad Thessalonicenses 3, 12)