1 Dawid uciekł stamtąd i schronił się w jaskini Adullam. Kiedy dowiedzieli się o tym jego bracia i cała rodzina jego ojca, udali się do niego.
2 Zgromadzili się też wokół niego wszelkiego rodzaju uciśnieni i ci, którzy ścigani byli przez wierzycieli, i ci, którym było ciężko na duszy, a on stał się dla nich przywódcą. Tak przyłączyło się do niego około czterystu ludzi.
3 Stąd udał się Dawid do Mispe moabskiego i zapytał króla Moabu: Czy ojciec i matka moja nie mogliby przebywać u was do czasu, aż się wyjaśni, co zechce Bóg ze mną uczynić?
4 Sprowadził ich przed króla moabskiego i zamieszkali przy nim przez cały czas pobytu Dawida w miejscu niedostępnym.
5 A prorok Gad doradzał Dawidowi: Nie pozostawaj w tym miejscu niedostępnym, lecz udaj się do ziemi judzkiej! Dawid więc poszedł i przybył do lasu Cheret.
6 Tymczasem Saul posłyszał, że wykryto Dawida razem z towarzyszącymi mu ludźmi. Saul siedział wtedy w Gibea pod tamaryszkiem na wzgórzu z dzidą w ręku, a otaczali go jego słudzy.
7 Rzekł Saul do sług swoich, którzy go otaczali: Słuchajcie, Beniaminici! Czy syn Jessego da wam wszystkim pola i winnice, czy ustanowi was tysiącznikami i setnikami,
8 dlatego że sprzysięgliście się przeciwko mnie? Nikt mnie nie ostrzegł, gdy syn mój zawierał przymierze z synem Jessego, nikt nie okazywał mi współczucia ani nie przestrzegał, gdy mój syn wystawił przeciw mnie mojego poddanego, aby na mnie zastawiał zasadzki, jak się to obecnie dzieje.
9 Na to odrzekł Doeg Edomita, przełożony sług Saula: Widziałem syna Jessego, gdy przybył do Achimeleka, syna Achituba:
10 ten zaś radził się Pana o niego, obdarzył go żywnością, dał mu też miecz Filistyna Goliata.
11 Wtedy Saul kazał wezwać kapłana Achimeleka, syna Achituba, z całym rodem jego ojca, to jest kapłanów z Nob: wszyscy oni przybyli do króla.
12 I rzekł Saul: Słuchaj no synu Achituba! Odpowiedział: Jestem, Panie mój.
13 Spytał się go Saul: Czemu spiskujecie przeciwko mnie, ty i syn Jessego? Dałeś mu przecież chleb i miecz, radziłeś się Boga o niego po to, by mógł powstać przeciw mnie i zastawiać zasadzki, jak się to dzieje obecnie.
14 Achimelek dał królowi taką odpowiedź: Któż spośród sług twoich jest tak wierny jak Dawid, zięć królewski, który stoi na czele twojej straży przybocznej i poważany jest w twym domu?
15 Czy to dziś dopiero zacząłem radzić się Boga w jego sprawie? Dalekie to ode mnie! Niech król nie posądza o nic takiego swojego sługi ani całego rodu jego ojca, gdyż sługa twój nie miał o tym najmniejszego pojęcia!
16 Król jednak zawyrokował: Musisz umrzeć, Achimeleku, wraz z całym rodem twego ojca.
17 I dał rozkaz ludziom ze straży przybocznej, którzy go otaczali: Otoczcie i zabijcie kapłanów Pańskich, wspomagali bowiem Dawida, a choć wiedzieli, że uciekł, nie powiadomili mnie. Jednakże słudzy królewscy nie chcieli podnieść ręki na kapłanów Pańskich.
18 Król zwrócił się więc do Doega: Przystąp ty i powal kapłanów. Przystąpił Doeg Edomita i powalił kapłanów, zadając śmierć w tym dniu osiemdziesięciu pięciu mężom noszącym lniany efod.
19 Uderzył też Saul ostrzem miecza na miasto kapłańskie Nob: pozabijał ostrzem miecza mężczyzn i kobiety, dzieci i niemowlęta, woły, osły i owce.
20 Uszedł cało jeden tylko syn Achimeleka, syna Achituba, imieniem Abiatar, który schronił się u Dawida.
21 Abiatar zawiadomił Dawida, że Saul wymordował kapłanów Pańskich.
22 Dawid powiedział wtedy do Abiatara: Wiedziałem to już wtedy, gdy był tam Doeg Edomita, że z pewnością doniesie o tym Saulowi. To ja stałem się winien zagłady wszystkich osób z rodu twego ojca.
23 Pozostań przy mnie bez obawy; ten, kto czyha na moje życie, czyha też na twoje, bo jesteś u mnie osobą strzeżoną.
Versículos relacionados com 1 Księga Samuela, 22:
1 Samuel 22 opowiada o ucieczce Davida do Adulão, gdzie spotyka się z innymi niezadowolonymi i uciskanymi, którzy do niego dołączą. Rozdział podkreśla także zdradę Doeg, Edomity, która informuje Saul o obecności Dawida i jego wyznawców w Adulão, co skutkuje masakrą. Poniżej znajduje się pięć wersetów związanych z tematami omówionymi w 1 Samuela 22:
Psalm 57:1 - „Miłość nade mną, o Boże, ma na mnie litość, ponieważ moja dusza ufa wam; i w cieniu schronienia waszego skrzydła, dopóki nieszczęścia nie przejdą”. Ten psalm został napisany przez Dawida podczas jego ucieczki Saul i pokazuje swą pewność siebie w Bogu, aby go chronić w tym czasie niebezpieczeństwa i cierpienia.
Przysłów 18:10 - „Imię Pana jest silną wieżą; sprawiedliwy bieg do niej i jest bezpieczny”. Ten werset podkreśla bezpieczeństwo, które zaufa w imieniu Pana i szuka w nim schronienia.
Jan 15:18-19 - „Jeśli świat cię nienawidzi, wiedz, że pierwszy mnie nienawidziłeś. Gdybyś był ze świata, świat pokochałby to, co było twoje, ale ponieważ nie jesteś światem, zanim cię wybrałem Z świata właśnie dlatego świat cię nienawidzi. ” Jezus wypowiedział te słowa swoim uczniom i dotyczą oni Dawida i Jego naśladowców, którzy byli prześladowani i nienawidzeni przez Saula i jego ludzi.
Mateusza 10:23 - „Kiedy zatem prześladują cię w tym mieście, wpadłem na inny; mówię, że nie skończysz miast Izraela, zanim nadejdzie syn człowieka”. Te słowa Jezusa instruują swoich uczniów, aby uciekli i schronili się gdzie indziej, kiedy są prześladowani, co właśnie zrobili Dawid i jego wyznawcy, gdy uciekali do Adullam.
Hebrajczyków 13:5-6- „Bądź twoim życiem zwolnionym z chciwości, zadowoleniem cię to, co masz; bo on sam powiedział, nie pozwolę ci, ani nie pomogę. I tak z pewnością odważyliśmy się powiedzieć, Pan jest moim pomocnikiem i nie będę się bać, co mężczyzna może mi zrobić ”. Wersety te zachęcają wierzących, aby nie poddawali się chciwości i ufali Panu jako jego pomocnikowi i obrońcy, podobnie jak Dawid podczas jego ucieczki Saul.
Chapitres: