2 Księga Kronik, 30

23. Następnie całe zgromadzenie uchwaliło świętować jeszcze siedem dni i tak spędzono jeszcze siedem dni wśród radości.

Versets liés à 2 Księga Kronik, 30:

2 Kroniki 30 opowiada historię Ezechiasza, króla Judy, wzywając ludzi do świętowania Wielkanocy w Świątyni Jerozolimy. Ezechiasz przyznał, że lud odsunął się od Boga i postanowił odnowić zaangażowanie Judy wobec Pana. Wysłał posłańców w całym kraju, zapraszając Izraelitów do przyłączenia się do niego podczas wielkanocnej obchodów w Jerozolimie. Oto pięć wersetów związanych z tematami tego rozdziału:

Exodus 12:14: „Ten dzień będzie pomnikiem was, który będzie świętować jako uroczystą ucztę dla Pana; od pokolenia na pokolenie będziecie go świętować według wiecznego statusu”. Ten werset mówi o świętowaniu Wielkanocy, który był pomnikiem wyzwolenia, który Bóg przekazał Izraelitach z niewolnictwa w Egipcie. Wielkanoc była ważnym świętem dla ludu Bożego, a Ezechiasz chciał odnowić swoje przestrzeganie.

Powtórzonego Prawa 30:2: „I powrócisz do Pana twojego Boga, a będziesz słyszeć jego głos według wszystkiego, co rozkazuję wam dzisiaj, ty i twoje dzieci, z całego serca i całą twoją duszą”. Ten werset mówi o pokucie i powrocie do Boga, który był celem Ezechiasza w zwołaniu ludu z okazji Wielkanocy. Chciał, aby lud Judy odnowili swoje zaangażowanie w Boga i zwrócił się do Niego całym swoim sercem.

2 Kroniki 15:12-13: „I zawarli porozumienie w poszukiwaniu Pana Boga ich rodziców, całego jego serca i całej jego duszy. Od maleństwa do dużych, zarówno mężczyzn, jak i kobiet”. Ten werset mówi o znaczeniu poszukiwania Boga całym swoim sercem, co dokładnie było tym, co Ezechiasz prosił lud Judy o świętowanie Wielkanocy.

Psalm 34:18: „W pobliżu władcy tych, którzy mają złamane serce i zbawiają skruszone ducha”. Ten werset mówi o miłosiernej naturze Boga do tych, którzy żałują i mają przed nim złamane serce. Ezechiasz wiedział, że jedynym sposobem na pogodzenie się z Bogiem była pokuta i pokora.

Izajasza 55:6: „Poszukaj Pana tak długo, jak można go znaleźć, przywołaj go, gdy jest blisko”. Ten werset mówi o potrzebie szukania Boga, gdy można go znaleźć. Ezechiasz wiedział, że możliwość żałowania i zwrócenia się do Boga może zostać utracona, gdyby lud Judy nie odpowiedział na ich zaproszenie na świętowanie Wielkanocy. Chciał, aby ludzie szukali Boga, gdy był jeszcze czas.