Księga Psalmów, 137

1. Nad rzekami Babilonu - tam myśmy siedzieli i płakali, kiedyśmy wspominali Syjon.

2. Na topolach tamtej krainy zawiesiliśmy nasze harfy.

3. Bo tam żądali od nas pieśni ci, którzy nas uprowadzili, pieśni radości ci, którzy nas uciskali: Zaśpiewajcie nam jakąś z pieśni syjońskich!

4. Jakże możemy śpiewać pieśń Pańską w obcej krainie?

5. Jeruzalem, jeśli zapomnę o tobie, niech uschnie moja prawica!

6. Niech język mi przyschnie do podniebienia, jeśli nie będę pamiętał o tobie, jeśli nie postawię Jeruzalem ponad największą moją radość.

7. Przypomnij, Panie, synom Edomu, dzień Jeruzalem, kiedy oni mówili: Burzcie, burzcie - aż do jej fundamentów!

8. Córo Babilonu, niszczycielko, szczęśliwy, kto ci odpłaci za zło, jakie nam wyrządziłaś!

9. Szczęśliwy, kto schwyci i rozbije o skałę twoje dzieci.