Księga Kapłańska, 11

22. Następujące spośród nich możecie jeść: wszelkie gatunki szarańczy, wszelkie gatunki soleam, wszelkie gatunki chargol i wszelkie gatunki chagab.

Stihovi vezani uz Księga Kapłańska, 11:

Kapłańska 11 dotyczy przepisów żywnościowych i rozróżnień między zwierzętami uważanymi za czyste i nieczyste do konsumpcji. Zasady żywności były ważne, aby zapewnić świętość ludu Izraela i zadowolić Boga. Oto pięć wersetów związanych z tymi tematami:

Powtórzonego Prawa 14:3-4: „Nie jedz niczego obrzydliwego. Są to zwierzęta, które można jeść: wół, owca, koza ...” Ten werset dotyczy bezpośrednio Kapłańskiego 11, ponieważ mówi również o przepisach dotyczących żywności oraz rozróżnienie między czystymi i nieczystymi zwierzętami.

Mateusza 15:11: „To, co zanieczyszcza człowiek, nie jest tym, co wchodzi do ust, ale to, co wychodzi z ust, to zanieczyszcza człowieka”. Ten werset jest interesujący, ponieważ Jezus wydaje się zaprzeczać prawom dietetycznym Kapłańskiego 11. Podkreśla, że ​​świętość pochodzi z serca, a nie przestrzega zasad zewnętrznych.

Dzieje 10:13-15: „Wtedy głos powiedział mu:„ Wstań, Piotr, zabij i zjedz! ” „Wcale nie, Panie! Nigdy nie jadłem niczego nieczystego ani brudnego” - powiedział Piotr. Głos przemówił do niego po raz drugi, „nie narysuj nieczystego do tego, co Bóg oczyszczył”. Ten odcinek Piotra w Jope pokazuje, że rozróżnienie między czystymi i nieczystymi zwierzętami nie jest już konieczne po przyjściu Jezusa.

Marka 7:19: „Dlaczego nie wejść do twojego serca, ale w żołądku i zostaną wyeliminowane?” Mówiąc to, Jezus wyjaśnił, że żywność nie wpływa na relację człowieka z Bogiem. Sugeruje to, że przepisy dietetyczne Kapłańskiego 11 miały bardziej utrzymanie porządku społecznego niż zapewnienie świętości.

Kolosan 2:16-17: „Dlatego może nikt nie oceni ich za to, co jesz lub pijesz, lub z pewnym świętem religijnym lub świętowaniem nowych lub sobotniej. , znajduje się w Chrystusie ”. Werset ten sugeruje, że świętość nie zależy od przestrzegania przepisów dietetycznych Kapłańskiego 11 lub obserwowania uroczystości religijnych, ale od osobistej relacji z Chrystusem.