Księga Kapłańska, 17

3. Jeżeli kto z domu Izraela zabija cielca albo owcę, albo kozę w obrębie obozu lub poza obozem,

Stihovi vezani uz Księga Kapłańska, 17:

Kapłańska 17 to rozdział, który zajmuje się świętością krwi i tego, jak Izraelici muszą ofiarować Panu. Wybrane wersety są w celu bliskości tematów pokrytych Kapłańską 17:

Powtórzonego Prawa 12:23: „Bądź stanowczy tylko nie jedząc krwi, bo krew jest życiem, a nie będziesz zjeść życia wraz z ciałem”. Werset ten wzmacnia centralną ideę Kapłańskiej 17, która jest świętością krwi i zakazem jej spożywania.

Hebrajczyków 9:22: „I prawie wszystkie rzeczy, zgodnie z prawem, oczyścić się krwią; i bez rozlewu krwi nie ma remisji”. Werset ten podkreśla znaczenie poświęcenia i rozlewu krwi w pokucie grzechów, które jest jednym z głównych tematów Kapłańskiego 17.

Dzieje 15:20: „Ale napisz do nich, aby powstrzymać się od zanieczyszczenia bożków, prostytucji, tego, co jest duszone i krew”. Werset ten pokazuje, w jaki sposób Kapłańca 17 nauk na temat świętości krwi były stosowane do chrześcijan pierwszego wieku.

Kapłańca 7:26: „Nie zjesz żadnej krwi ani od ptaka, ani zwierzęcia, w żadnym z twoich mieszkań”. Werset ten jest powtórzeniem zakazu spożywania krwi znalezionej w Kapłańdzie 17, wzmacniając znaczenie tematu w prawie mozaikowym.

Kapłańska 4:7: „A kapłan będzie krwią na końcach ołtarza aromatycznego kadzidła, przed Panem, który jest na namiocie zboru, i cała krew łydki przelą podstawę ołtarza Holokaustu , który jest u drzwi od namiotu zboru ”. Ten werset pokazuje, jak rozlew krwi był integralną częścią rytuału poświęcenia w tabernakulum, zgodnie z Kapłańką 17.