Księga Kapłańska, 6

8. Potem wezmą z niej garść najczystszej mąki, należącej do ofiary pokarmowej, wraz z oliwą jej i z całym kadzidłem, które są na tej ofierze, i zamienią to w dym na ołtarzu jako miłą woń, jako pamiątkę dla Pana.

Stihovi vezani uz Księga Kapłańska, 6:

Kapłańska 6 przedstawia konkretne instrukcje dotyczące kapłaństwa dotyczące ofiarowania, użycie ołtarza i manipulacji popiołami. Następujące wersety są powiązane z tymi tematami:

Kapłańska 6:9: „Wydaj się Aaronowi i jego dzieciom, mówiąc: to jest prawo Holokaustu; jest to spalony płonący Holokaust nad ołtarzem przez całą noc do rana, a ogień ołtarzowy w nim płoną”. Werset ten jest kontynuacją instrukcji oferowania Holokaustu i wskazuje, że należy go spalić ciągle na ołtarzu, utrzymując ogień.

Kapłańska 6:13: „Ogień nieustannie płonie na ołtarzu; nie wyjdzie”. Werset ten podkreśla znaczenie ognia nigdy nie wymazuje się na ołtarzu.

Kapłańca 6:25: „Porozmawiaj z Aaronem i Jego dziećmi, mówiąc: to jest prawo ofiary za grzech: gdzie Holokaust zostanie zaprzysiężony, ofiara za grzech będzie degolarną przed Panem; to bardzo święta sprawa”. Tutaj przedstawiono instrukcje dotyczące ofiary za grzech, które należy wykonać w tym samym miejscu co Holokaust przed Panem.

Kapłańska 6:26: „Kapłan, który ofiarował go grzechem, zje go; w świętym miejscu zostanie zjedzony w atrium namiotu zgromadzenia”. Ten werset opisuje, że kapłan, który oferuje ofiarę grzechu, jest tym, który musi je zjeść w świętym miejscu.

Kapłańska 6:30: „Ale żadna ofiara, której krew jest sprowadzona do namiotu zboru, aby dokonać pokuty w sanktuarium; zostanie spalony w ogniu”. Werset ten wskazuje, że pewne ofiary, których krew jest sprowadzana do sanktuarium w celu wykonania, nie należy jeść, ale spalona w ogniu.