2 Machabejska, 9

12. Kiedy zaś nawet on sam nie mógł znieść własnej woni, powiedział te słowa: Słuszną jest rzeczą poddanie się Bogu, a kto jest śmiertelny, nie powinien się uważać za równego Bogu.

Kapcsolódó versek 2 Machabejska, 9:

Rozdział 9 z 2 Mackabees opowiada o śmierci i ostatnich momentach objawienia króla Seleucid Antiochus IV, które brutalnie prześladowały Żydów i profilowała świętą świątynię Jerozolimy. Wersety wybrane poniżej są związane z tematami boskiej kary, pokuty i miłosierdzia.

Psalm 50:22: „Zrozum to teraz, ty, którzy zapominają Boga, że ​​może cię nie rozbić, bez nikogo wolnego”. Ten werset opowiada o konsekwencjach tych, którzy zapominają o Bogu i Jego sprawiedliwości, którzy zostali zniszczeni bez nikogo, kto mógłby ich zbawić, co można zastosować do króla Antiochusa.

Jeremiasza 31:18: „Z pewnością usłyszałem Efraima, który był żałowany: ukarał mnie i zostałam ukarana, jako byk jeszcze nie oswojony; nawrócę mnie, bo jesteście Panem, moim Bożego”. Ten werset pokazuje znaczenie pokuty i prośba o przebaczenie Bogu. Można to zastosować do Żydów, którzy cierpiały pod rządem Antiochii, a także samego króla, który w ostatnich chwilach rzekomo szukał boskiego przebaczenia.

Psalm 103:8-10: „Pan jest miłosierny i współczujący, późno w gniewu i wielkim w miłości. Nie oskarża ani nie jest urażony na zawsze; nie traktuje nas jak nasze grzechy ani nie wracamy do naszych niegodziwości”. Ten werset podkreśla miłosierdzie i współczucie Boga, które nie traktują ludzi zgodnie z ich wadami, ale z miłością i przebaczeniem. Można go zastosować do tych, którzy szukają boskiej pokuty i przebaczenia.

Przysłów 16:18: „Duma poprzedza zniszczenie, a wyniosła ducha poprzedza upadek”. Ten werset mówi o niebezpieczeństwach dumy i arogancji, które mogą prowadzić do upadku i zniszczenia. Można go zastosować do króla Antiocha, którego duma i tyranii doprowadziły go do ukarania przez Boga.

Łukasza 15:10: „Tak mówię wam, jest radość w obecności aniołów Boga przez jednego grzesznika, który żałuje”. Ten werset pokazuje radość występującą w niebie, gdy osoba żałuje i zwraca się do Boga. Można to zastosować do Żydów, którzy cierpiały pod rządem Antiochii, a także samego króla, który w ostatnich chwilach rzekomo szukał boskiego przebaczenia.