Księga Jeremiasza, 37

16. Jeremiasz więc dostał się do sklepionego lochu i pozostawał tam przez dłuższy czas.

Kapcsolódó versek Księga Jeremiasza, 37:

Jeremiah 37 opowiada historię o tym, jak król Zedekiah wysłał dwóch mężczyzn, aby skonsultowali się z prorokiem Jeremiasza w sprawie możliwości uwolnienia narodu z jarzma babilońskiego. Jednak kiedy Jeremiasz powiedział im prawdę, że powinni poddać się królowi Babilonu, zostali aresztowani, a Jeremiasz został wrzucony do studni. Poniżej znajduje się pięć wersetów związanych z tematami pokrytymi Jeremiaszem 37.

2 Królów 25:4: „Potem miasto zostało zaatakowane, a wszyscy ludzie wojny uciekli przez drzwi między dwoma ścianami w pobliżu ogrodu króla, chociaż Babilończycy otaczali miasto. Poszli w kierunku arabskiego”. Ten werset przedstawia upadek Jerozolimy w rękach Babilończyków i sposób, w jaki ludzie próbowali uciec z miasta. Odnosi się to do Jeremiasza 37, ponieważ lud i król Judy czekali na wyzwolenie, ale ostatecznie miasto zostało podbite przez Babilończyków.

Psalm 146:3-4: „Nie ufaj książętom, w zwykłych śmiertelnikach, niezdolnych do ocalenia. Kiedy ich duch odchodzi, wracają do kurzu; tego samego dnia ich plany się skończyły”. Ten psalm podkreśla, że ​​nie powinniśmy ufać ludzkim przywódcom, ponieważ nie są w stanie nas uratować. Odnosi się to do Jeremiasza 37, ponieważ król Zedekiasz szukał ludzkiego rozwiązania do uwolnienia narodu, ale Jeremiasz powiedział mu, że powinien poddać się królowi Babilonu.

Izajasza 55:8-9: „Ponieważ moje myśli nie są waszymi myślami, ani wasze drogi”, mówi Pan. „Podobnie jak niebiosa są wyższe niż Ziemia, moje drogi są również wyższe niż ich drogi i moje myśli wyższe niż ich myśli”. Ten werset podkreśla, że ​​Bóg ma plany i myśli, które różnią się od naszych, i że plany te są większe i lepsze niż nasze. Odnosi się to do Jeremiasza 37, ponieważ lud i król Judy ufali własnej mądrości i sile, aby uwolnić się od jarzma babilońskiego, a nie ufać Bogu i podążając za przewodnictwem Jeremiasza.

Przysłów 21:30: „Nie ma mądrości, rozeznania, żadnego planu, który może sprzeciwić się Panu”. Ten werset podkreśla, że ​​nic nie może sprzeciwić się Bogu i że ma on kontrolę nad wszystkimi rzeczami. Odnosi się to do Jeremiasza 37, ponieważ lud i król Judy walczyli z rządami babilońskimi, ale Bóg pozwolił, aby stało się to osąd z powodu jego nieposłuszeństwa.

2 Kroniki 36:15-16: „Pan, Bóg Jego przodków, wielokrotnie rozmawiał z nimi przez swoich posłańców, ponieważ miał współczucie dla swego ludu i ich mieszkania. Ale kpią z posłańców Boga, gardzili własnymi słowami, gardzili własnymi słowami i kpiąc z ich proroków, aż gniew Pana powstał przeciwko swemu ludowi, i nie było już żadnego lekarstwa ”. Ten werset podkreśla znaczenie słuchania głosu Bożego i posłuszeństwa Jego posłańców, aby zapobiec boskiemu gniewowi. Odnosi się to do Jeremiasza 37, ponieważ lud i król Judy nie słuchali słów Jeremiasza, który był dla nich posłańcem Boga, a to spowodowało ich schwytanie i upadek Jerozolimy.